فرانک اوفارل سرمربی اسبق تیم ملی فوتبال که موفق شد مقام قهرمانی بازی های آسیایی ۱۹۷۴ به همراه با ایران کسب کند روز گذشته و در سن ۹۴ سالگی درگذشت. حشمت مهاجرانی دستیار اوفارل بود که پس از جدایی این سرمربی ایرلندی، هدایت تیم ملی را بر عهده گرفت و توانست موفقیت های او را ادامه بدهد.
مهاجرانی در گفت‌وگویی به تمجید از این سرمربی پرداخت و او را یک انسان پاک و متدین دانست. او همچنین در خصوص سبک کار این سرمربی و دلایل جدایی او از تیم ملی ایران نیز صحبت کرد.
این گفت‌وگو را در ادامه با هم مرور می‌کنیم:
* تاکتیکی برتر از رفاقت نیست
اوفارل تاثیر زیادی روی فوتبال ایران داشت و خود من که در کنار اوفارل بودم چیزهای زیادی از او یاد گرفتم. صحبت های اوفارل را می‌توانم در یک جمله خلاصه کنم؛ او می‌گفت: «تاکتیکی برتر از دوستی و رفاقت نداریم، سعی کن با بازیکنان رفیق و دوست باشی؛ به موقع مهربان باش، به موقع هم خشن باش.» خودش علاقه داشت با بازیکنان ارتباط خوبی برقرار کند و همه بازیکنان هم اوفارل را خیلی دوست داشتند.
* حرفه‌ای فکر کن، حرفه‌ای عمل کن
اوفارل همیشه به من می‌گفت: «حرفه‌ای فکر کن، حرفه‌ای عمل بکن.» من خیلی روی انضباط بازیکنان تاکید داشتم و گاهی مواقع می‌خواستم با بازیکنان صحبت کنم می‌گفت قبل از اینکه صحبت کنی بگذار من یک نکته ای به تو بگویم. می‌گفت تو جرج بست را می‌شناسی؟ می‌گفتم بله. می‌گفت بازیکن بزرگی بود اما شب زنده دار بود و بازیکنان فشار آوردند من جرج بست را کنار بگذارم. ما در زمین خودمان مقابل چلسی باختیم؛ تماشاگران فشار آوردند و مجبور شدم جرج بست را برگردانم و بعد از آن در زمین چلسی با دو گل همین بازیکن چلسی را بردیم.
* بازیکنان با جان و دل برای اوفارل بازی می‌کردند
اوفارل از کشوری آمده بود که صاحب سبک فوتبال بود. فوتبال انگلستان در طول تاریخ مطرح است و همیشه چه در جام باشگاه های اروپا و چه در جام جهانی مدعی بوده است. اوفارل هم از مدرسه فوتبال انگلستان آمده بود و مربی بزرگی بود. او به این مسئله خیلی تاکید داشت که خصوصیات بازیکنان باید به مربی نشان بدهد که چه روشی را اتخاذ کنند نه اینکه وقتی برزیل با ۴-۲-۴ قهرمان شده، ما هم ۴-۲-۴ بازی کنیم. اگر ما صاحب آن بازیکنان هستیم باید آنطور بازی کنیم، اگر نیستیم نه. باید خصوصیات بازیکنان به مربی نشان بدهد چه روشی را اتخاذ کند. اوفارل با هوش، زرنگ و خوب عمل می‌کرد و خیلی هم خوب از بازیکنان کار می‌گرفت؛ همه با جان و دل برای اوفارل بازی می‌کردند.
* اوفارل مورد استقبال مطبوعات قرار گرفت
آن زمان ما فقط دو رسانه گروهی داشتیم؛ دنیای ورزش و کیهان ورزشی. شرایط مثل الان نبود. اوفارل آدم بزرگی بود و اسم بزرگی داشت و خوشنام بود و طبیعتا مورد استقبال مطبوعات قرار گرفت. او رابطه خیلی خوبی با مطبوعات داشت و وقت می‌گذاشت. وقتی تقاضای مصاحبه ی‌کردند می‌نشست و جواب خبرنگاران را می‌داد. هم رابطه خوبی با وسایل ارتباط جمعی داشت و هم رابطه خوبی با خود بازیکنان داشت. بازیکنان آن دوره به خصوص جوانانی که با همکاری خود من به تیم ملی راه پیدا کردند و اوفارل این بازیکنان را تایید کرد و گفت لیاقت و شایستگی دارند و به جام جهانی رفتند، اکثرا مربی شدند و در فوتبال ما اثرگذار بودند. من بابت فوت او خیلی متاسفم. او قطعا یکی از بهترین مربیانی بوده که در طول تاریخ به ایران آمده است.
* دلیل ترک ایران؟ خانواده
اوافارل مردی بود که اهل خانه و خانواده بود و مذهبی بود؛ دخترش هم در سنی بود که باید به دانشگاه می‌رفت و در تهران دانشگاهی متناسب با شرایط او وجود نداشت؛ در نتیجه او بخاطر آینده فرزندش به انگلستان رفت اما ما سالی چند تماس تلفنی داشتیم و حال یکدیگر را می‌پرسیدیم.
* دو مربی را به امارات بردم
اوفارل یک آدم متدین و پاک و درستی بود و سیگار نمی‌کشید. شاید بدون اغراق همین پاکی و درستی اش باعث شد زمانی که من به امارات آمدم با اوفارل تماس داشتم. من دو مربی تیم ملی را من به امارات آوردم؛ یکی اوفارل که من او را به باشگاه الشعب که خودم آنجا بودم آوردم. مدتی اینجا کار کرد و بعد خسته شد و برگشت و حتی همینجا هم با همسر و فرزندانش آمده بود؛ مربی دیگر هم رایکوف بود که چون عضو حزب کمونیست آن زمان یوگسلاوی نبود، داخل یوگسلاوی به او شغل نمی‌دادند و من او را خور فکان آوردم که فدراسیون سه سال محرومش کرده بود و رایکوف سه سال آنجا مربی بود اما به دلیل محرومیت فقط تیم را تمرین می‌داد.
