بهروز رسایلی: حالا دیگر می‌شود گفت پرسپولیس دوباره وارد دوره‌ای شده که هوادارانش برای تماشای مسابقات این تیم انتظار می‌کشند.
البته که سرخ‌ها در این چند سال موفقیت‌های زیادی به‌دست آورده‌اند اما شکل فوتبال‌شان فراز و فرودهایی داشته است.
مثلا فصل اول و دوم برانکو، قرمزها به‌معنای واقعی کلمه عالی و چشم‌نواز بودند.
هفته‌های پایانی فصل گذشته هم که منجر به کسب دوگانه شد، دقیقا همین مدل فوتبال فاخر از تیم دیده می‌شد اما مقاطع دیگری هم وجود داشت که تماشاچی از دیدن بازی پرسپولیس لذت نمی‌برد؛ مثل اغلب مسابقات نیم‌فصل اول امسال.
به هر حال تغییراتی در تیم رخ داد، یحیی گل‌محمدی رفت و در انتخابی بحث‌برانگیز و پرسروصدا اوسمار ویرا جای او را گرفت، نتیجه اما فعلا از رویایی‌ترین چیزی که خوش‌بین‌ترین هواداران تیم هم انتظار داشتند، بهتر شده است؛ یک پرسپولیس تماشایی و دوست‌داشتنی که دلت نمی‌خواهد داور سوت پایان مسابقاتش را بزند.
برد بزرگ با اهمیت ویژه
در تازه‌ترین گام از ماجراجویی جدید سرخپوشان، پرسپولیس موفق شد فولاد خوزستان را با 4گل شکست بدهد؛ بردی که از جنبه‌های مختلف واجد اهمیت زیادی بود. 2اشتباه بسیار بزرگ علیرضا بیرانوند در نیمه‌اول این بازی می‌توانست شیرازه قرمزها را از هم بپاشد اما نه این اتفاق و نه اشتباهات عجیب و پرشمار داوری در این دیدار، تیم را از مسیر اصلی‌اش منحرف نکرد. پرسپولیس 2بار به بازی برگشت و با 2اختلاف گل برنده شد. این اتفاق در حالی رقم می‌خورد که حتی در سخت‌ترین شرایط هم اغلب هواداران پرسپولیس به تیمشان ایمان داشتند و مطمئن بودند تیم به بازی بازخواهد گشت. این اطمینان، بیشتر از هر چیز دیگری به‌خاطر سبک بازی قرمزها به‌وجود آمده است؛ شیوه‌ای مبتنی بر گردش سریع و روان توپ و ایجاد موقعیت‌های فراوان گلزنی. بعید بود فولادی که با خوش‌شانسی جلو افتاده، خیلی بتواند مقابل این فضا مقاومت کند و همین اتفاق هم رخ داد.
ارزش خریدهای جدید
بدون تردید یکی از بزرگ‌ترین ارزش‌افزوده‌های پرسپولیس در نیم‌فصل دوم که منجر به بهبود کیفیت این تیم شده، کیفیت خریدهای جدید بوده است. به‌طور مشخص زوج عبدالکریم حسن و اوستون اورونوف در جناح چپ، جایگزین زوج علی نعمتی و سعید صادقی شده و با همه احترام به سختکوشی آن 2بازیکن، یک سمت از تیم پرسپولیس را به‌طور کامل زیر و رو کرده است. این خیلی تأثیر زیادی است، همانطور که به هر حال اثرگذاری عیسی آل‌کثیر در خط حمله قابل کتمان نیست. او شاید شادابی 2سال قبل را نداشته باشد اما هنوز خوب در موقعیت گل قرار می‌گیرد و در همین فاصله کوتاه از بازگشتش به جمع سرخپوشان هم توانسته 3بار دروازه رقبا را باز کند. محمد خدابنده‌لو هم دیگر خرید مهم تیم بوده که در مورد ثمردهی و اثرگذاری او باید منتظر گذر زمان ماند.
تغییرات تاکتیکی
همه‌چیز هم البته به حضور بازیکنان جدید مربوط نمی‌شود. اوسمار با تغییر جسورانه سیستم پایه پرسپولیس از 2هافبک دفاعی به یک هافبک دفاعی، آرایش تیم را تهاجمی‌تر کرده و ابتکارهای دیگری همچون انتقال مهدی ترابی به سمت راست زمین هم در بهبود عملکرد تیم مؤثر بوده است. شاید همین حضور ترابی در سمت راست، دانیال اسماعیلی‌فر را هم از آن رخوت گذشته خارج کرده و باعث بهبود شرایط دفاع راست سرخپوشان شده است. آیا مربی ناشناخته برزیلی می‌تواند همین حس رضایت از خودش را بین هواداران و منتقدان نگه دارد؟ هنوز باید منتظر گذشت زمان بمانیم.
