به گزارش افکارنیوز به نقل ازباشگاه خبرنگاران، محمد علی کلی را یادتان هست؟ بوکسور مسلماني که روي رينگ بوکس يک تنه افتخارآفريني ميکرد و اسطوره بلامنازع اين رشته ورزشي به حساب ميآيد؟

حالا با فرا رسیدن موعد برگزاری المپیک «علی» دیگری از جنس بوکس و مشت‌های آهنین «محمدعلی کلی» اسطوره این رشته پا به میدان رقابت گذاشته است. علی مظاهری بوکسور سنگین وزن کشورمان با پرچم‌داری‌اش در المپیک، حالا مسئولیت‌اش را در لندن دوچندان می‌بیند. مظاهری قصد دارد با تمام وجودش در لندن برای مدال مبارزه کند؛ المپیکی که شاید آخرین حضور مظاهری در بزرگ‌ترین تورنمنت ورزشی دنیا باشد.

بار اول است که پرچم‌داری کاروان ایران به بوکسورها می‌رسد؟

بله. به همین دلیل پرچم‌داری من در لندن هم برای خودم، هم برای فدراسیون و هم برای اهالی بوکس افتخار بزرگی است.

پرچم‌داری کاروان ایران در المپیک باعثایجاد استرس در شما نمی‌شود؟

پرچم‌دار بودن مسئولیت مرا ۲ برابر کرده چون از پرچم‌دار یک کاروان توقع مدال‌آوری هم می‌رود. وقتی من در اردوی ایتالیا شنیدم پرچم‌دار کاروان ایران در المپیک لندن شده‌ام خیلی خوشحال شدم. این آرزو و افتخار هر ورزشکاری است که در المپیک پرچم‌دار کشورش باشد. طبعا از این‌که این افتخار در المپیک لندن به من رسیده خیلی خوشحالم.

با توجه به این‌که به قول خودتان در لندن احساس مسئولیت بیشتری دارید، آیا می‌توانیم توقع مدال‌آوری از شما داشته باشیم؟

من نمی‌خواهم با گفتن این‌که حتما در لندن مدال می‌آورم کار را برای خودم سخت‌تر کنم و استرس برای خودم درست کنم. اما تمام تلاشم را می‌کنم که بهترین نتیجه ممکن را بگیرم. ضمن این‌که در المپیک پکن حریف روس من قهرمان المپیک بود و در همان المپیک هم قهرمان شد، من هم با اختلاف امتیاز کمی نسبت به او نتیجه را واگذار کردم. ولی چون اولین حضورم در المپیک بود، صرف حضور در چنین تورنمنت بزرگی برایم مهم بود. اما امسال در حالی به لندن می‌روم که این احتمال هست که نتوانم در المپیک بعدی حضور داشته باشیم. همین مسئله باعثشده هدفم را در لندن مشخص کنم. می‌خواهم با تمام توانم برای مدال مبارزه کنم. امیدوارم خدا هم کمک کند و من به قرعه خوبی بخورم تا بتوانم موفق شوم.

در وزن شما ۱۶ بوکسور المپیکی حضور دارند و گویا یکی از خلوت‌ترین وزن‌های المپیک محسوب می‌شوید. این باعثمی‌شود که نسبت به بقیه وزن‌ها یک دور کمتر مبارزه کنید. این مسئله چقدر روی بالا رفتن شانس مدال‌آوری شما موثر است؟

نه. اصلا این‌طور نیست. علت خلوت‌تر بودن این وزن نسبت به اوزان دیگر این است که فقط نفر اول تا ششم جهان و نفرات اول قاره‌های و نفرات اول WBC در اولین وزن حضور دارند. از طرفی چون بوکسورهای سنگین وزن قاره اروپا و آمریکا خیلی خوب هستند نفرات اول و دوم آن‌ها می‌توانند سهمیه المپیک بگیرند. همین مسئله هم باعثمی‌شود که بوکسورهای وزن ۹۱ - کیلو به نسبت بقیه اوزان خیلی سخت‌تر شود. به همین خاطر ورزشکاران این وزن به دنبال بازی سبک‌تر نیستند چون از همان مبارزه اول کار بسیار سخت است.

چندی پیش شما از یک باشگاه آلمانی پیشنهاد داشتید. اما شنیده‌ایم که دیگر تمایلی به حضور در این باشگاه را ندارید. علت چیست؟

بله من از WBC یعنی از باشگاه‌های اروپایی بوکس که معروف به لیگ اروپایی هستند و از کشور آلمان پیشنهاد داشتم. آن‌ها حتی دعوت‌نامه مرا هم به فدراسیون بوکس ایران فرستاده بودند. اما چون هدفم حضور در المپیک بود این قرارداد را قبول نکردم. البته ممکن است بعد از المپیک هم پیشنهاد دیگری داشته باشم اما بیشتر دوست دارم برای کشور خودم مبارزه کنم.

اشاره کردید شاید در المپیک بعدی حضور نداشته باشید. چرا؟

در حال حاضر ۳۰ ساله هستم و در المپیک بعدی ۳۴ ساله خواهم بود. طبق قوانین بوکس، بوکسورهای ۳۴ ساله اجازه حضور در مسابقات آماتور را ندارند. به همین دلیل ممکن است در المپیک بعدی و البته با احتساب سن من به تاریخ میلادی امکان حضور در المپیک را نداشته باشم. همین مسئله باعثشده در ذهن خودم این‌طور تصور کنم که لندن آخرین شانس المپیک من است. بنابراین می‌خواهم از تمام توانم مایه بگذارم.

مسائل و کمبودهای مالی در آستانه المپیک صدای خیلی از ورزشکاران از جمله کشتی‌گیران و وزنه‌برداران را درآورد. البته از بوکس هم خبرهایی در این زمینه رسید و ناطق نوری رئیس فدراسیون، نسبت به این مسئله اعتراض شدیدی داشت. انتقادهای ایشان به جایی رسید؟

در بوکس هم مثل رشته‌های دیگر اوضاع مالی خوب نیست. از طرفی اگر ورزشکاران کشتی و وزنه‌برداری اعتراض کردند حق دارند. چون آن‌ها واقعا تلاش می‌کنند و نتایج بسیار خوبی هم می‌گیرند به نظر من باید به ورزشکاران المپیکی بیش از این‌ها بها داده شود. چون یک ورزشکار برای رسیدن به طلای المپیک خیلی باید زحمت بکشد و طلای المپیک الکی بدست نمی‌آید. از طرفی جوایزی که برای مدال‌آوران المپیک بخصوص طلایی‌ها در نظر گرفته شده خیلی کم است. اگر از یک ورزشکار مدال المپیک می‌خواهیم باید رسیدگی‌ها هم المپیکی باشد.

آیا رسیدگی‌ها در بوکس، المپیکی بوده؟

به هیچ‌وجه. متاسفانه رسیدگی‌ها فقط در یک رشته انجام می‌شود. در جریان بازی‌های یورو ۲۰۱۲ مسابقه فوتبال ایران و قطر هم بود. من واقعا بعد از دیدن بازی ایران برای ملی‌پوشان ایران متاسفم شدم. چون بازیکنان خیلی مبتدی و با سرعت پایین بازی کردند. این نشان می‌دهد که فوتبالیست‌‌های ما اصلا انگیزه بازی برای تیم ملی را ندارند. چون دارند میلیادری از باشگاه‌هایشان پول می‌گیرند. اما نمی‌دانم چطور است که در فوتبال شاهد هزینه‌کردهای میلیاردی هستم. بالاخره فوتبالیست‌های ایران و بخصوص بازیکنان استقلال و پرسپولیس هم دارند از بودجه دولتی استفاده می‌کننند. این قراردادهای میلیاردی فقط نشان می‌دهد که حق ورزشکاران دیگر ضایع می‌شود و به فوتبالیست‌ها داده می‌شود. ما مگر چند ورزشکار نخبه داریم. در این المپیک هم با همت همین نخبه‌ها دیگر بیشتر از ۱۰،۱۲ مدال که نمی‌گیریم. البته من امیدوارم همه ۵۴ المپیکی ایران در لندن مدال‌آور باشند اما واقعیت همان است که گفتم. پس بهتر است به همین نخبه‌ها رسیدگی شود. مسئولان بدانند که اگر این اتفاق بیفتد هیچ‌جای دوری نمی‌رود.

در پایان گفت گوی خراسان با این ورزشکار وی برای هم کاروانی های خود ابراز موفقيت کرد و گفت:من براي هر ۴ بوکسور المپيکي ايران شانس مدال قائلم چون المپيک رويدادي است که در آن قهرمان جهان و قهرمان المپيک قبل را نميشناسد. هرکس که آماده باشد و به قرعه خوب بخورد شانس مدال دارد. البته بعضي وزنها قهرمانهاي سرشناس و خوبي دارند که روي کاغذ شانس مدالآوري بيشتري ميتوان برايشان قائل شد. اما در کل همه چيز بستگي به نوع مبارزه بچهها دارد. گاهي يک قهرمان جهان ميآيد و به کسي ميبازد که اصلا نام ونشاني ندارد. اميدوارم اين اتفاق براي ما هم بيفتد تا با پيروزي مقابل نامداران در لندن شگفتي ساز شويم.