به گزارش افکارنیوزبه نقل از تابناک، دیدار با کره جنوبی یکی از مهم‌ترین بازی‌های ملی چند سال اخیر فوتبال ایران است. خیلی‌ها تصور می‌کنند اگر تیم ملی برابر کره بازنده شود یا مساوی کند، ‌ دیگر شانسی برای صعود نخواهد داشت ولی من معتقدم اگر به کره ببازیم هم برای صعود شانس داریم. هر چند پیروزی ما در این بازی شخصیت جدیدی به تیم ملی می‌دهد و ایده‌های ما را برای رسیدن به جام جهانی بیشتر می‌کند.

فوتبال ما بیش از آن حدی که باید زیر فشار است. بخش عمده‌ این فشار به رفتارهای شخصی و تخصصی مسئولان فدراسیون فوتبال مربوط است. در این شرایط یک پیروزی می‌تواند بر این مشکلات هم سرپوش بگذارد. درباره شرایط فنی تیم باید بگویم که روند تمرینات و نوع آنها و انگیزه بازیکنان براساس شنیده‌های ما خوب است.

این اوضاع در یک سال گذشته کمتر دیده شده است. مسئله دیگر اعتقادی است که سرمربی تیم ملی به بازیکنان ایرانی شاغل در اروپا دارد. ما بازی‌های این بازیکنان را ندیده‌ایم و همه چیز را به نظر سرمربی تیم و میزان اعتقادش به آنها وا می‌گذاریم. تمام اینها مسائلی هستند که امیدوارم کارلوس کی‌روش با استفاده از آنها نتیجه لازم را کسب کند. کره‌جنوبی تیمی است که براساس برنامه کار می‌کند و عملکرد این تیم حداقل در ۱۰ سال گذشته بسیار باثبات بوده است. همچنین آنها یک هفته زودتر به ایران آمده‌اند و از هیچ شانسی چشم‌پوشی نمی‌کنند، چون هر چه زودتر می‌خواهند صعودشان را جشن بگیرند. در یک کلام می‌شود گفت که کره جنوبی شخصیت بین‌المللی با اعتباری را کسب کرده است.

بتده به کسب امتیاز برابر کره‌جنوبی بسیار خوشبین هستم. اگر بتوانیم کره را شکست دهیم نتیجه فوق‌العاده‌ای کسب کرده‌ایم و راه صعودمان بسیار هموار می‌شود ولی من احتمال تساوی را بیشتر می‌دانم. باید این را بپذیریم که تعدادی از بازیکنان ما پا به سن گذاشته‌اند. آنها هر چند در لیگ خیلی خوب عمل نکرده‌اند اما در چنین بازی‌هایی وجود بازیکنان با تجربه و آماده بیشتر از بازیکنان جوان و با انگیزه ولی کم تجربه مفید است. همه مربیان بزرگ دنیا در بازی‌های اینچنینی از بازیکنان با تجربه استفاده می‌کنند. البته به شرطی که ۷۰ یا ۸۰ درصد آماده باشند.

از طرف ديگر حضور و همكاري تماشاگران در اين بازي ميتواند اسلحه پنهان تيم ملي ايران باشد. در این رابطه هر چه بگوییم یکطرفه به قاضی رفتهایم چون هیچ خدمتی برای تماشاگران نکردهایم که از آنها توقع حمایت داشته باشیم. نهجایگاهشان را درست کردهایم، نه وضعیت رفت و آمدشان را و نه حتی امکاناتی فراهم کردهایم. اگر در ورزشگاه ۱۰۰ هزار نفری، ۵۰ جایگاه فروش نوشیدنی و خوراکی تعبیه شود که تماشاگران بتوانند از آنها خرید کنند، هم جنبه اقتصادی دارد و هم آنها به یک رفاه نسبی میرسند. مگر در کشورهای دیگر چه کار میکنند؟ آنجا هر کسی صندلی خود را دارد و از امکانات خوبی برخوردار است، در نتیجه برای کارش ارزش قائل میشود و در کمال آسایش تیمش را تشویق میکند. با اين حال مطمئنم تماشاگر ايراني ميآيد و از تيمش حمايت ميكند.