به گزارشافکارنیوز،کریم باوی بدون‌شک یکی از بهترین مهاجمان و سرزن‌های تاریخ فوتبال ایران است. باوی حرف‌هایی می‌زند که شنیدنش خالی از لطف نیست. او با اظهارنظر در مورد صحبت‌های پروین در برنامه ۹۰ حرف‌هایش را آغاز می‌کند و میگوید: من پنج، شش سال با علی پروین بودم و از او شناخت کاملی دارم اما خدا وکیلی هیچ‌وقت به من جسارت نکرد.
شاید من و فرشاد پیوس در کنار چند چهره معدود دیگر، جزو نفرات معدودی بودیم که پروین هیچ‌وقت به آنها جسارت نکرد. فقط یکبار با الاتحاد عربستان که بازی داشتیم من به فرودگاه رفتم. پیش از آن یک هفته بهخاطر زانو دردم به تمرینات پرسپولیس نرفته بودم و بهخاطر اخلاق خاص پروین به خوردبین و پنجعلی گفتم اگر پروین به من جسارتی کند، ساکم را برمی‌دارم و از فرودگاه به خانه‌مان باز می‌گردم. آن موقع هم علی‌آقا بالای پله‌های هواپیما ایستاده بود و صورتش مثل همیشه سرخ بود. در آن مقطع علی‌آقا که از دستم ناراحت بود برای اولین‌بار چند حرف آبدار به من زد اما انصافاً آن حرف‌ها
فقط طرفش خودم بود اما به هیچ‌یک از افراد خانواده‌ام توهین نکرد.
علی پروین کلاً یک آدم‌شناس حرفهای بود، من هم هیچ دغل‌بازی نداشتم اما در تیم‌مان کسانی داشتیم مثل مجتبی محرمی که هم شرور بود، هم الواط. علی پروین اخلاق منحصر به‌فردی داشت. در واقع براساس همین آدم‌شناسی‌ای هم که داشت الفاظی را به‌کار می‌برد که شاید هیچ‌کس نتواند مثل او در مورد افراد آن‌طور حرف بزند و قضاوت کند.
پروین با هرکس مثل خودش برخورد می‌کرد مثلاً با انصاری‌فرد جور خاص خودش و با مجتبی محرمی هم طور دیگری حرف می‌زد و برخورد می‌کرد. من حرفهای علی پروین را قبول ندارم که گفت الان هم بود، فلان کار را می‌کرد، قهرمان می‌شد و… چون از آن مقطع تا الان شرایط خیلی فرق کرده. من معتقدم حرفهای علی‌آقا هم در مورد قهرمانی و… در مقطع فعلی یک بلوف بزرگ بود. آن موقع پروین قهرمان می‌شد چون ابزارش را داشت. آن موقع هم پول نبود، بازیکن تشنه لباس تیم، تعصب و غیرتش بود اما الان بازیکن تشنه پول است، نه تشنه پیراهن تیم. من خودم از پروین شنیدم که می‌گفت از پرسپولیس بیرون می‌کنم بازیکنی
را که بخواهد پیراهن استقلال را بپوشد و به تیم رقیب برسد اما حالا زمانه خیلی فرق کرده است.
آن موقع پروین بود که در پرسپولیس و فوتبال ایران می‌گفت: من، اما حالا هرکسی میگوید منم. در مقطع فعلی شاید تنها بازیکنان محدودی در پرسپولیس مثل مهدوی‌کیا و کریمی هستند که از قدیمی‌ها پرسپولیس تعصب را به ارثبرده‌اند اما در بقیه، این موضوع کمرنگ شده است.
علی پروین اگر آن حرف‌ها را زد، مربوط به دهه شصت است. در آن مقطع و در دهه ۶۰ پروین، سلطان فوتبال ایران و مربیان فوتبال ایران بود اما الان دیگر سلطان نیست و فقط یک پیشکسوت محترم و یکی از بزرگان فوتبال ایران است و دیگر سلطان نیست و نخواهد شد. علی پروین خاکی است و مردمی، به همین دلیل هم روی همین خصلتش وقتی به او می‌گویند دنبه، ناراحت نمی‌شود و… اما شاید هرکس دیگری بود ناراحت می‌شد.
زمان ما به علی پروین می‌گفتند علی کوچولوی خوش‌شانس، آن موقع انصافاً علی پروین برای پرسپولیس خیلی دل می‌سوزاند و پرسپولیس را با تمام وجودش دوست داشت. پروین آن موقع جیب و دلش و همه چیزش پرسپولیس بود اما الان پولش حرف اول را می‌زند اما آن موقع که پول نداشت، همه چیزش را با تماشاچیان تقسیم می‌کرد، در حالی که وقتی از پله‌های ثروت بالا رفت از علی پروین واقعی دور شد. او تا سال ۷۲ سلطان فوتبال ایران بود اما از آن به بعد چون به سمت پول رفت و پشتش را بست تا حدود زیادی از آن پروین واقعی دور شد.
الان به‌نظر من پروین می‌خواهد از کارش لذت ببرد و به همین دلیل از نظر من آمد و آن حرف‌ها را زد. توصیه می‌کنم آقای رویانیان بیاید و از چهار پیشکسوت تشنه و کسانی که واقعاً نیازمند کمک باشگاه‌شان هستند، بهره بگیرد. من سختی‌های زیادی کشیدم و با آوارگی از خرمشهر زندگی را به دندان کشیدم و سه سال و هشت ماه در جبهه بودم و برخلاف خیلی‌های دیگر با سختی خود را به فوتبال ایران معرفی کردم و در شرایطی نابرابر با سایر بزرگان سری بین سرها درآوردم.
باوی معتقد است اگر خودش بگوید بهترین سرزن فوتبال ایران است که درست نیست، برای همین پیشنهاد میدهد بهتر است از علی پروین بپرسید بهترین سرزن فوتبال ایران کیست؟ و میگوید: از پروین بپرسیم او بهترین سرزن بوده یا علی دایی؟ فردی که معتقد است یکبار در دیدار با استقامت یزد طوری به هوا پرید که سینهاش به دیرک افقی دروازه خورد، با این وجود همهچیز و قضاوت را به فوتبالدوستان و اهالی فن میسپارد.
