به گزارش افکارنیوز،حتما در جریان اتفاقات امروز و دیروز هستید، علی دایی و محمد رویانیان در مصاحبه‌های جداگانه در تحلیل اتفاقات داوری بازی مقابل سپاهان محسن قهرمانی را به فساد مالی متهم کردند. علی دایی رسما از شماره حساب رفقای قهرمانی گفته و رویانیان هم به موضوع مهمی اشاره کرده این که یک داور قبل از بازی مهم از او درخواست کرده ۶۰ میلیون هزینه کند و تیمش پیروز از زمین خارج بشود.
البته رویانیان اسمی از کسی نبرده اما از آدرس‌هایی که در مصاحبه دیروز او وجود دارد می‌شود به سرنخ‌هایی رسید که احتمالا منظور او هم کسی جز قهرمانی نیست. در این بین خوانندگان سایت گل در کامنت‌های جداگانه نظرات مختلفی را در کافه مجازی خودشان ثبت کردند؛ خیلی از خواننده‌ها که پرسپولیسی هم هستند دلخور از قضاوت قهرمانی پشت علی دایی و رویانیان ایستاده‌اند و عده‌ای دیگر هم حق را به این داور مشهدی فوتبال ایران داده‌اند. اما در این بین یک سوال کلیدی مطرح شده استاینکه چرا دایی و رویانیان بعد از شکست مقابل سپاهان دست به افشاگری زده‌اند.
نکته مهم همین‌جاست اینکه اگر چه دایی و رویانیان امروز به قهرمانی حمله کرده‌اند اما موضوع به کمی قبل‌تر برمی‌گردد. موضوع داوری که دوستانش شماره حساب می‌دهند تا برایش رشوه بگیرند تا او بازی را دربیاورد و البته این خبر که یک داورکه قبل از یک بازی مهم از مدیرعامل پرسپولیس درخواست یک رشوه ۶۰ میلیون تومانی داشته است.
اصلا به این سادگی‌ها نیست. اصلا نیست. اگرچه دایی و رویانیان از حق تیمشان مقابل قضاوت یک داور دفاع کرده‌اند ولی خودشان فریاد می زنند که تا به امروز واقعیت‌های به این مهمی را پنهان کرده‌اند.
آقای رویانیان که دیروز در برنامه ورزش و مردم روی معتقد بودن دو سرمربی استقلال و پرسپولیس تاکید می کنند و خودشان اهل مسلمانی وحوزه هستند(یا آقای دایی که مدام ذکر از زبانش نمی‌افتد) بفرمایند حکم این پنهان‌کاری چیست؟
این دو که حالا برآشفته حق شان را می خواهند باید به این سوال پاسخ بدهد که اگر محسن قهرمانی از طریق دوستانش و با شماره حساب‌های آنها از تیم‌های مختلف درخواست رشوه داشته و گناهکار و فاسد است، مثلا چرا بعد از بازی تراکتور که با قضاوت عجیب یک پنالتی به پرسپولیس هدیه داد و خطای دهنوی روی کریمی را نگرفت، سرومروگنده قضاوت اش را کرد؟ نکند در آن بازی هم شماره حسابی در بین بوده؟باور کنید همین پنهانکاری‌هاست که آدم فکر می‌کند امروز این جملات نه بر مبنای حق که براساس عصبانیت و از دست دادن یک مسابقه فوتبال به زبان آمده است.
فارغ از اینکه قهرمانی چطور آدمی است سلامت است یا نه، سوال مهم جامعه فوتبال باید این باشد که آیا اعتراض به فساد تنها زمانی معنی دارد که حق ما ضایع شده باشد تا اصولا هر فسادی در هر زمانی قبیح و قابل پیگیری است؟
امروز رویانیان و دایی علاوه بر اینکه باید حرف خود را ثابت کنند تا این لکه احتمالی از دامن جامعه فوتبال پاک شود باید به این سوال هم پاسخ دهند که چرا در این مدت طولانی هرگز در این زمینه جامعه فوتبال را در جریان اتهامی که حالا از آن صحبت می‌کنند قرار نداده‌اند.
کاش دایی و رویانیان و امثال آنها حافظ کل فوتبال بودند نه جزیزه‌ای که خود در آن زندگی می‌کنند.
