به گزارش افکارنیوز، علی پروین پس از شکست تیم پیشکسوتان پرسپولیس مقابل ستارگان میلان در گفت‌وگوی اختصاصی درباره مسائل مختلف شرکت کرد که در زیر می‌خوانید:
سوال: آقای پروین در این چند مدت خیلی خسته شدید؟
نه بابا، چه خسته‌ای، آدم وقتی شاگردان، دوستان و هواداران عاشق پرسپولیس را می‌بیند، مگر خسته می‌شود. این چند روز آنقدر سرمان گرم بود که نفهمیدیم چطور گذشت. واقعا روزهای خیلی بود و باید از همه آنهایی که برای برگزاری این دیدار یک لیوان جا به جا کردند تا این تیم بزرگ را به ایران آوردند تشکری ویژه داشته باشم.
سوال: پس خیلی راضی هستید؟
بله می‌خواهم همه اسم‌هایی که واقعا دیدم تلاش کردند تا این اتفاق بزرگ بیافتد را بیاورم و از آنها از طریق رسانه شما تشکر کنم، ابتدا از رویانیان تشکر میکنم و از تک تک پرسنل باشگاه که واقعا زحمت کشیدند و در کنار خیلی از بزرگ‌ترها.
سوال: منظورتان پیشکسوتان است؟
بله از جاسمیان، کلانی، بهزادی، وطن‌خواه، فریدون معینی، مبینی و همه آنهایی که آمدند با لباس آن بالا نشستند، در جلسات ما شرکت کردند و به خاطر حفظ حرمتها کنار بچه‌ها بودند. دستشان درد نکند. اینها بزرگواری خودشان را به من نشان دادند. اینها ثابت کردند که عاشق پرسپولیس هستند و من هم باید طبق وظیفه خودم از آنها تشکر کنم البته کسانی دیگر بودند که همه جوره حمایت از ما را اعلام کردند که انشاالله نفس‌شان گرم باشد.
سوال: منظورتان چه کسانی است؟
خیلی‌ها بودند که دست یاری برای ما دراز کردند و نگذاشتند کار رویانیان روی زمین بماند. واقعا رویانیان کار بزرگی کرد و این کارش در یادها می‌ماند. از همین جا، جا دارد از حسین هدایتی، زنجانی، حسن کریمی، شاهین قیلیچ و طباطبایی هم تشکر ویژه‌ای داشته باشم. اینها کسانی هستند که کنار ما بودند و عاشقانه برای جمع کردن بچه‌ها دور هم زحمت کشیدند. دستشان درد نکند، به خدا از همه آنها به نوبه خودم راضی و راضی هستم.
سوال: هرگز شما را اینقدر که در بازی با میلان شاد بودید، خرسند ندیده بودیم.
روز بزرگی برای پرسپولیس بود، همین جا از بازیکنانی تشکر میکنم که از روز او تا آخر با ما بودند، از آنهایی که خط خوردند هم تشکر میکنم. از آنهایی تشکر میکنم که یک تا ۹۰ دقیقه داخل زمین بازی کردند و وقتی پیراهن پرسپولیس را پوشیدند در این سن و سال برای نباختن جنگیدند. دستشان درد نکند چون آنها دنبال یک هدف واحد بودند.
سوال: چه هدفی؟
انشاالله همه کمک کنند این بچه‌ها دور هم باشند تا ما بتوانیم این راه را ادامه بدهیم. شما نگاه کنید از تدارکات تیم گرفته تا این بنده خدا، مدیر رسانه‌ای همه دویدند و تلاش کردند تا خدایی ناکرده کار زمین نیافتد. ما اگر بتوانیم هر ۱۰ الی ۱۵ روز بچه‌ها را دور یکدیگر دعوت کنیم و جمع کنیم می‌توانیم مثل همین میلانی‌ها به سراسر ایران برویم. مگر شوخی بود ۶۵ هزار نفر به ورزشگاه آمده بودند، ۲ هزار نفر در تمرینات ما بودند. تازه اگر یک کم برخی مسائل نبود من قول می‌دهم ۱۰۰ هزار نفر هم می‌آمدند، این هواداران عاشق پرسپولیس هستند. هم بین آنها جوان بود و هم ۵۰-۶۰ ساله. واقعا غیر
قابل توصیف بود. دست همه آنها درد نکند که پیشکسوتان را تنها نگذاشتند.
سوال: برخی از آنها بازیکنانی مثل بازیکنانی مثل دایی و کریمی را تشویق می‌کردند.
من همیشه از تشویق شاگردان لذت می‌برم، من دوست داشتم همه بیایند اما دایی و کریمی گیر بازی تراکتورسازی و پرسپولیس بودند. حتی بنده خداها عذرخواهی هم کردند اما انشاالله آنهاهم می‌آیند تا یک پرسپولیسی دور هم جمع کنیم و مثل آثمیلان به سراسر ایران برویم. البته همین‌جا هم باید از رسانه‌ها تشکر کنم، خدا وکیلی حرمت مو سفیدان را نگه داشتند. دست همه آنها درد نکند. بی نظیر بودند.
سوال: حالا جو تا این حد خوب بود، پس چرا باختید؟
من پس از بازی راستش را بخواهید تحقیقات کردیم و دیدیم این تیم ۸۰ بازی خوب و گردن کلفت انجام داده، از طرفی دیگر ما دو یا سه جلسه تمرین کردیم. من اصلا فکر نمی‌کردم اینقدر آثمیلانی‌ها خوب و قلمی باشند اما بالاخره آنها کنار هم بازی کرده بودند و چشم بسته همدیگر را پیدا می‌کردند. بچه‌های ما هم بد نبودند اما چون با هم آشنا نبودند کمی دچار مشکل شده بودند. ولی مهم نفس کار بود که به نظرم فوتبال ایران از این کار لذت برد. انشاالله همه باشگاه‌ها از پیشکسوتان خود مثل همیشه حمایت کنند چون جمع کردن این مو سفیدان کنار هم به خدا کارهای ماندگار است.
این کارها یک دنیا ارزش دارد و با هیچ پول و دلاری نمی‌شود آن را خرید و عوض کرد. اما مهم‌تر از همه حضور پرشور هواداران بود.
سوال: اما ۱۰۰ هزار نفر نشدند؟
انشاالله بازی بعدی ۱۰۰ هزار نفر هم می‌شوند، همین که راه بزرگان فوتبال جهان به ایران باز شد، خودش هنر است. امیدوارم ایجاد رقابت شود و تیم‌های دیگر هم بیایند. باور کنید خود بارسی و مالدینی هم از جو ایران لذت بردند و بعدا در مورد آن بیشتر خواهید شنید.
سوال: و صحبت پایانی…
روز خوبی بود، همه در این روز خوب سهیم بودند، یک جشن بزرگی برای پیشکسوتان بود و انشاالله سعی می‌کنیم ادامه دارد باشد، این کارها ماندگار می‌ماند و من هم خوشحال می‌شم که این چند روز شاگردانم را دور هم ببینم. انشاالله آنهایی هم که نیامدند به ما اضافه می‌شوند، کینه و کدورت‌ها را دور می‌ریزیم و یک تیم پیشکسوتان قلدر با حضور بزرگان می‌سازیم و مثل آثمیلانی‌ها این طرف و آن طرف می‌رویم البته باید در پایان تشکر ویژه داشته باشم از سید حسن خمینی و فرزندش. آقایان با حضورشان در اردو واقعا همه بچه‌ها را یاد امام(ره) بزرگوار انداخته بودند.
امامی که گفت من ورزشکار نیستم اما ورزشکاران را دوست دارم. هیچ وقت حرفهای امام از گوشم بیرون نمیرود. من افتخارمیکنم به نوه امام و پسر ایشان که بزرگواری خودشان را به موسفیدان نشان دادند و حرمتها را حفظ کردند. الحق و الانصاف که خون امام بزرگ در رگهای این عزیزان میجوشد. شبی به یاد ماندنی بود، از طرفی دیگر آقا سید حسن با آمار و ارقامی که میداد واقعا همه را متعجب کرده بود. او ریز به ریز پیشکسوتان پرسپولیس را میشناخت و برای من بسیار جالب بود. من برای ایشان آرزوی موفقیت میکنم و از طرف همه پرسپولیسیها میگویم دست شما درد نکند، کار بزرگی کردید. چون خوشحال کردن این
پیشکسوتان واقعا هنر است که این اتفاق افتاد.
