به گزارش افکارنیوز، به طور قطع یکی از حامیان پروپا قرص کارلوس کی روش در فوتبال کشورمان را میتوان عادل فردوسی‌پور نامید.
بعد از افشاگری مهدی رحمتی در یکی از برنامه‌های ورزشی مبنی بر حضور عادل در لابی خانه کارلوس کی روش، این مهم از آن پس به صورت علنی رنگ واقعیت به خود گرفت که عادل و کارلوس رابطه‌ای فراتر از یک دوست دارند!
ایران با هر وضعیتی بود آماده رقابت‌های جام جهانی شد، حال اردو‌ها مناسب بود یا خیر این تیم روانه برزیل شد و بعد از بازی با تیم‌های نیجریه، آرژانتین و بوسنی به کشور بازگشت.
اینکه ایران در این رقابت‌ها توانست خوب کار کند یا نه را باید کارشناسان اهل فن بگویند اما بعد از بازگشت تیم ایران نظر‌ها دو دسته بود. آنها که احساسی به فوتبال نگاه می‌کنند دیدار ایران و آرژانتین و ایجاد دو سه موقعیت گلزنی را برای فوتبال ایران سقف آرزوها دانستند و از عملکرد ملی‌پوشان و کارلوس کی روش حمایت کردند، موجی در کشورمان ایجاد شد و همه سوار بر این موج شدند و به تعریف و تمجید پرداختند.
دسته دیگر یعنی آنهایی که با منطق فوتبالی و فراتر از احساس بازی‌ها را به خصوص بازی‌های ایران را دیدند نظرات دیگری داشتند. به طور قطع دفاع همه جانبه می‌تواند هر تیمی را از گل خوردن محافظت کند و یا حداقل آمار گل خورده را پایین آورد. تیم ایران در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل مورد تمجید قرار گرفت آن هم به دلیل بازی تدافعی مقابل نیجریه و آرژانتین!
خوشبختانه تمامی رقابت‌های جام جهانی از رسانه ملی به صورت مستقیم پخش می‌شود و همه می‌بینند که کدام تیم فوتبال را خوب بازی می‌کند و کدام تیم بد! آیا فوتبالی که ایران بازی کرد زیبا بود یا فوتبالی که تیم‌هایی مانند الجزایر، بوسنی، کاستاریکا و شیلی بازی کردند؟
فوتبال بازی جذاب و زیبایی است اما ایران نتوانست این نوع فوتبال را ارائه دهد و حتی از دادن چند پاس ساده نیز عاجز بود!
کارلوس کی روش برای جام جهانی آنقدر بازیکنان ما را محافظه کار بار آورده بود که بازیکنان قابلیت‌های خود را نیز فراموش کرده بودند و کوچکترین حرکت بازیکنان ما مانند تکل آندو روی پای مسی و دریبل پولادی یا واکنش‌های حقیقی غیر قابل باور بود و مورد تحسین قرار گرفت در حالی که این حرکات عادی در فوتبال است و نباید انجام آن با واکنش روبه‌رو شود!
اما آنقدر خودمان را باور نداریم که انجام این نمایش‌های گاه و بی گاه به چشم می‌آید و ذوق می‌کنیم. باید قبول کنیم نمایش ایران در جام جهانی محافظه کارانه و بسیار معمولی بود و حتی اعتقاد دارم از جام جهانی‌های قبلی نیز عملکرد ضعیف تری به لحاظ فوتبالی داشتیم اما وجود گزارشگرانی مانند عادل فردوسی‌پور در رسانه ملی که به خوبی از دوستان خود حمایت می‌کند و موجی که او در رسانه ملی برای حمایت از کارلوس کی روش در جامعه ایجاد کرد خیلی از ضعف‌ها را پوشاند.
حرف‌های مجید جلالی در برنامه ۲۰۱۴ پنجشنبه شب قابل تامل بود اما عادل حتی تاب صحبت‌های منطقی جلالی را نیاورد و باز هم بر طبل دوستش کوبید و تمام قد از او دفاع کرد.
آقای عادل که خود را این روزها کارشناس میبینی آیا عملکرد فوتبال ایران به لحاظ فنی قابل قبول بود؟ آیا قشنگ است فوتبال ایران نتواند توپ را چندین بار آن هم به صورت ساده به هم پاس دهد؟ بیاییم به جای ایجاد موج و عوامفریبی به صورت واقعی عملکرد فوتبال ایران و کارلوس را نقد کرد.
