به گزارش افکارنیوز، گاهی آن قدر حرف برای گفتن داری که نمیدانی از کجا آغاز کنی. واژهها یکی پس از دیگری به ذهنت میرسند و مثل نقل و نبات آن را خرج میکنی بی آن که فکر مخاطب باشی.
با کوچکترین اتفاقی در فوتبال ایران برآشفته میشوی و بدترین الفاظ را نثار اهالی آن میکنی. یک شب برای آن که مجری یک برنامه پرمخاطب را به اصطلاح بچزانی به او لقب «کروشیپور» میدهی و در ادامه عنوان میکنی طرف، فوتبال ایران را به گند کشیده است اما …
ناگهان سکوت میکنی. حرف نمیزنی و بیتفاوت از کنار اتفاقات میگذری. انگار نه انگار که یک عراقی فوتبال ایران را مسخره خوانده است. انگار نه انگار که به داور حمله کرده و انگار نه انگار با خبرنگاران ایرانی به زد و خورد پرداخته است.
شاید فکر کنید چرا این بحثرا وسط کشیدیم؟ دلیلش واقعیتی است که فوتبال ایران با آن مواجه است. این مطلب دفاعیه از عادل فردوسیپور یا دیگران نیست بلکه توصیف حالاتی که بر فوتبال ما و منتقدانش حاکم میشود.
باید پرسید: آیا فردوسیپور، کروشیپور بود؟ نه مطمئناً چنین نیست. کارنامه و سوابق مجری - تهیهکننده برنامه ۹۰ - که مشخص است. او شاید ایراداتی داشته باشد اما حمایت از کارلوس کروش فقط در راستای کمک به تیم ملی است و اعتقادی که مردم به مربی منچستریونایتد، رئالمادرید و تیم پرتغال داشته و دارند.
اما جاسم كرار چطور؟ چقدر سخت است پذيرفتن اين واقعيت كه يك عراقي سالي صدها ميليون از فوتبال ايران به جيب بزند و هر آنچه به دهانش ميرسد عليه ما بگويد؟ آقاي منتقد كه بارها و بارها گفتهاي دلت براي اين مملكت ميتپد، چرا سكوت كردي؟ چرا حرفي عليه يك اجنبي پردردسر، جنجالي و خودخواه نميزني؟ حاميان و مدافعان جاسم كرار چه لقبي دارند؟ اصلاً يك درصد هم به اين موضوع فكر كردي؟ ما كه بعيد ميدانيم!
فردوسیپور، کروشیپور نبود
آقای منتقد چرا درباره کرار سکوت کرده؟