به گزارش افکارنیوز، کارلوس کروش سرمربی محبوب تیم ملی ایران در پیامی فرارسیدن سال جدید را به همه ایرانیان تبریک گفت. کروش در این پیام می‌گوید: نوروز مبارک. بهترین آرزوها را برای شما و خانواده‌تان دارم. به خصوص هواداران فوتبال در این کشور بزرگ.
کارلوس کروش این روزها زیاد حال و حوصله مصاحبه عیدانه را ندارد. از هر دری که وارد شدیم، او دوباره بحثرا جدی کرد و به مشکلات این روزهایش در تیم‌ملی پرداخت. با این همه، برای دقایقی توانستیم با سرمربی پرتغالی درباره فرهنگ ایران، مکان‌های دیدنی‌‌اش و همین‌طور علت محبوبیتش حرف بزنیم.
خسته نمی‌شوید از فوتبال؟ فیلم دیدن، برنامه، دوباره فوتبال، خارج، مسابقه، دعوا، داور، پرواز و…
نه، من هیچ‌وقت از فوتبال خسته نمی‌شوم چون فوتبال عشق من است. البته صبرم کمتر شده و نمی‌توانم یک سری چیزها را تحمل کنم؛ مثل مسائل غیرحرفه‌ای، افرادی که اخلاق را زیر پا می‌گذارند و همین‌طور افرادی که سیستماتیک به فوتبال دروغ می‌گویند. وقتی شما به فوتبال دروغ می‌گویید، به مردم دروغ می‌گویید. از آن قسمت فوتبال خسته شده‌ام. دیگر آن صبر و آستانه تحمل را ندارم.
دوباره شایعاتی درباره ماندن یا رفتن شما هست. اگر بخواهید در این روزهای پایان سال حرف خوبی با مردم بزنید، چیست؟
ببینید پیغام امیدبخشی که می‌خواهم به هواداران بدهم، این است که تمرکز ما بیش از اندازه روی اشخاص است؛ مثل دایی، کروش، منصوریان، کفاشیان، کاشانی، اولیویرا و … اگر می‌خواهید پیغام خوبی به فوتبال بدهید، این کار باید متوقف شود. کشتن فوتبال به هیچ‌وجه مناسب نیست. فراتر از اینکه به فکر اشخاص باشیم، باید به فکر توسعه فوتبال و هدفمند کردن راه‌مان برای موفقیت در فوتبال باشیم. پیام روحیه‌بخش و مثبت می‌تواند این باشد که همه دست به دست هم بدهیم تا یک راه‌حل پیدا کنیم. باید تبدیل به یک خانواده بزرگ شویم که به دنبال راه‌حل هستیم. هیچ شخصی فراتر از این تصویر و عکس
نمی‌تواند درباره فوتبال حرف بزند. کفاشیان نایب‌رئیس AFC است. آنجا این دیگر کفاشیان نیست، بلکه فوتبال ایران است که نایب‌رئیس شده است. ما می‌توانیم نظرات مختلفی داشته باشیم ولی کفاشیان در کنفدراسیون باید نماینده ما باشد.
فکر می‌کنید چرا محبوب هستید؟ خوش‌تیپی، خوب حرف زدن، برنامه‌ریزی، چهره‌تان، نتایج‌‌تان یا …
من ۳۳ سال است در فوتبال هستم. همیشه همین‌طور بوده‌ام. همین لباس را پوشیده‌ام. تز فکری‌ام همین بوده. البته خوش‌تیپ‌تر نمی‌توانم باشم چون در ایران واقعاً پیر شدم. فقط یک جواب هست؛ بعضی از افراد توقع‌شان این است که هواداران فوتبال را احمق بدانند. فکر می‌کنند آنها تحصیلکرده نیستند ولی به نظر من هواداران فوتبال کاملاً تحصیلکرده هستند و احمق نیستند. نتایج را کاملاً درک می‌کنند. یک مسئله هست؛ وقتی بازی فوتبال تمام می‌شود، تو نمی‌توانی یک چیز را تغییر دهی؛ افتخار و شور و شعفی که دارند. اگر بتوانیم یک کاپ قهرمانی هم رویش اضافه کنیم که دیگر چه بهتر.
این چهارمین سال است که عید نوروز در تهران هستید. نوروز برای شما چه جذابیتی دارد؟
(در همین لحظه صدای انفجاری از خیابان به گوش می‌رسد) داریم صدای چهارشنبه‌سوری را می‌شنویم!(خنده) دو دلیل داشت که من به ایران برگشتم؛ چون اعتماد قلبی به بازیکنان و هواداران فوتبال ایران داشتم و همین‌طور اصحاب رسانه. در درجه دوم اعتقاد داشتم مأموریتم در ایران به اتمام نرسیده است. اگر امکانات لازم برای ما مهیا باشد، آرزوی ما صعود به مرحله دوم جام‌جهانی ۲۰۱۸ است ولی با جنگی که پیش‌رو داریم؛ سرمربی تیم‌ملی احساس خطر می‌کند. سرمربی احساس شرم می‌کند و مربیان تیم‌ملی مورد بی‌احترامی قرار می‌گیرند. وقتی اتحادی در فدراسیون نیست و در آن تفرقه وجود دارد، اگر
حمایت مالی را نداشته باشیم و اردوها را از دست بدهیم، اگر احساس خطر کنیم و شروع کنیم به دخالت در کارهای فنی تیم‌ملی، این ریسک وجود دارد که حتی به جام‌جهانی صعود نکنیم. افرادی که دارند به فوتبال دروغ می‌گویند، حواس‌شان را جمع کنند. استرالیا، قطر، ژاپن و سایر رقبای ما دارند پیشرفت می‌کنند. اگر فوتبال ایران دست دروغگوها باشد، ضرر می‌کند. بنویسید که در این صورت رسیدن به جام‌جهانی ممکن نخواهد بود.
ببین!
(کروش هم می‌گوید ببین! و می‌خندد)
در این چند سال چقدر ایرانیزه شده‌اید؟ چقدر با فرهنگ ایران آشنا شده‌اید؟
من همیشه تلاشم را کرده‌ام که راجع به فرهنگ، تمدن و قدمت ایران اطلاعات کافی داشته باشم. همیشه تلاش کرده‌ام درک درستی از فرهنگ ایرانی داشته باشم و فکر می‌کنم موفق بوده‌ام. تنها مسئله‌ای که افسوس می‌خورم، این است که شاید گوشه‌هایی از کشور ایران بوده که هنوز نرفته‌ام.
کجاها را دوست دارید ببینید؟
برای مثال شهر یزد. نزدیک هم هست. دوستان و خانواده‌ام همه به آنجا رفته‌اند ولی خودم مدام با اسدی و کفاشیان جلسه می‌گذارم.
مکان‌های تاریخی را ظاهراً خیلی دوست دارید.
(آرین حواسش به طرف دیگری است و کروش با خنده می‌گوید ببین!) جای دیگری که حتماً باید ببینم و آرزوی بزرگم حضور در بندرعباس است. دوست دارم قلعه پرتغالی‌ها را ببینم. می‌خواهم حتماً به آنجا سر بزنم. چندین سال پیش یکسری از ایرانی‌ها بودند که پرتغالی‌ها را انداختند بیرون و فکر می‌کنم الان هم می‌خواهند من را بیرون بیندازند.(عکس‌هایی از قلعه پرتغالی‌ها را به او نشان می‌دهیم و ادامه می‌دهد) حتماً باید آنجا را ببینم.
در فرهنگ ایرانی چه چیز خاصی دیده‌اید؟
مطمئناً تخت جمشید و پرسپولیس در حومه شیراز. شکی ندارم که آنجا را هرگز فراموش نخواهم کرد. برای تک‌تک شهرهای ایران احترام زیادی قائل هستم، برای تمام اماکن تاریخی تهران، کلیساهای قدیمی و سنتی ولی تخت جمشید و پرسپولیس تنها متعلق به تاریخ جهان و تمام مردم دنیاست.
و در پایان آرزوی شما برای پایان سال چیست؟
براي مردم ايران بهترين آرزوها را ميكنم و اميدوارم بتوانيم در تيمملي موفق باشيم و آنها را خوشحال كنيم.
