به گزارشافکارنیوز، گویا حاشیه های صادقیان در پرسپولیس تمامی ندارد و او هر بار، یک نمایش جدید روی پرده می برد. قصه حاشیه های او، مربوط به امروز نیست. صادقیان از ماههای اول حضورش در پرسپولیس حاشیه ساز بود و اگر مدیرعامل وقت، در روزی که صادقیان او را از خانه اش بیرون کرد، به جای خروج می ایستاد و با این بازیکن برخورد می کرد، امروز دیگر این اتفاقات رخ نمی داد.
صادقیان از درخشان توقع دارد «محارت های» او را ببیند؛ محارت دریبل کردنش را.(صادقیان در پیج شخصی اش مهارت را این شکلی می نویسد) اما نمی تواند یک لحظه به تصمیم مربی اش تمکین کند و وقتی او را به خاطر بازی ضعیفش بیرون می کشد، هنگام خروج به دست او ضربه ای وارد می کند و جملاتی منشوری به زبان می آورد. صادقیان که امروز از خود دفاع می کند و می گوید گناهش این است که به خاطر «دیریبل»(دریبل) کردن از تمرین اخراج شده، حافظه ضعیفی دارد و یا اینکه اصلا نمی داند فوتبال حرفه ای چیست. او می گوید مربی گفت اگر می خواهی دیرییل بزنی لباس بپوش و برو. من هم بی آنکه به کسی بی احترامی کنم لباس پوشیدم و رفتم! صادقیان اگر ۱۰ سال زودتر فوتبالیست می شد، آیا جرات داشت مقابل علی پروین لباس بپوشد و برود؟ اصلا در کجای دنیا وقتی مربی به بازیکن چنین جمله ای می گوید، او لباس می پوشد و می رود؟! تا جایی که اهالی فوتبال می دانند در این شرایط بازیکن باید تمکین کند و خواسته مربی را انجام دهد.
اگر قرار بود هرکس فقط «محارت» های خودش را در زمین انجام دهد، فوتبال کارگروهی نمی شد و بیشتر شبیه سیرک می شد؛ اینکه هر کس هر هنر یا مهارتی دارد انجام دهد و یک عده هم بخندند و خوش بگذارنند. این یک بعد داستان و اما می رسیم به بعد دیگر.
رسم «ماست مالی کردن» توسط سایت باشگاهها سال هاست که در فوتبال ایران مد شده و این موضوع، تنها به بازیکن سالاری ختم شده. بازیکنان هر چه دوست دارند می گویند و می نویسند و انجام می دهند، در نهایت سایت رسمی باشگاه با تنظیم یک مصاحبه قصد دارد همه چیز را جمع کند؛ مشابه آنچه که درباره کرار رخ داد! آیا زمان بازیکن سالاری به پایان نرسیده؟ آیا منتقدان کروش حداقل در این زمینه نمی توانند از او الگوبرداری کنند؟ پیام صادقیان امسال هیچ داشته ای برای پرسپولیس نداشته، جز حاشیه. اما می ماند و حاشیه می سازد.
این هم آخرین حاشیه سازی اش نخواهد بود و قصه سر درازی دارد. آخر فصل هم مصاحبه ای تند انجام می دهد و در نقل و انتقالات، تمام اخبار پرسپولیس را تحت تاثیر قرار می دهد. آیا نباید جلوی مشکلات را از سرچشمه گرفت…
صادقیان از درخشان توقع دارد «محارت های» او را ببیند؛ محارت دریبل کردنش را.(صادقیان در پیج شخصی اش مهارت را این شکلی می نویسد) اما نمی تواند یک لحظه به تصمیم مربی اش تمکین کند و وقتی او را به خاطر بازی ضعیفش بیرون می کشد، هنگام خروج به دست او ضربه ای وارد می کند و جملاتی منشوری به زبان می آورد. صادقیان که امروز از خود دفاع می کند و می گوید گناهش این است که به خاطر «دیریبل»(دریبل) کردن از تمرین اخراج شده، حافظه ضعیفی دارد و یا اینکه اصلا نمی داند فوتبال حرفه ای چیست. او می گوید مربی گفت اگر می خواهی دیرییل بزنی لباس بپوش و برو. من هم بی آنکه به کسی بی احترامی کنم لباس پوشیدم و رفتم! صادقیان اگر ۱۰ سال زودتر فوتبالیست می شد، آیا جرات داشت مقابل علی پروین لباس بپوشد و برود؟ اصلا در کجای دنیا وقتی مربی به بازیکن چنین جمله ای می گوید، او لباس می پوشد و می رود؟! تا جایی که اهالی فوتبال می دانند در این شرایط بازیکن باید تمکین کند و خواسته مربی را انجام دهد.
اگر قرار بود هرکس فقط «محارت» های خودش را در زمین انجام دهد، فوتبال کارگروهی نمی شد و بیشتر شبیه سیرک می شد؛ اینکه هر کس هر هنر یا مهارتی دارد انجام دهد و یک عده هم بخندند و خوش بگذارنند. این یک بعد داستان و اما می رسیم به بعد دیگر.
رسم «ماست مالی کردن» توسط سایت باشگاهها سال هاست که در فوتبال ایران مد شده و این موضوع، تنها به بازیکن سالاری ختم شده. بازیکنان هر چه دوست دارند می گویند و می نویسند و انجام می دهند، در نهایت سایت رسمی باشگاه با تنظیم یک مصاحبه قصد دارد همه چیز را جمع کند؛ مشابه آنچه که درباره کرار رخ داد! آیا زمان بازیکن سالاری به پایان نرسیده؟ آیا منتقدان کروش حداقل در این زمینه نمی توانند از او الگوبرداری کنند؟ پیام صادقیان امسال هیچ داشته ای برای پرسپولیس نداشته، جز حاشیه. اما می ماند و حاشیه می سازد.
این هم آخرین حاشیه سازی اش نخواهد بود و قصه سر درازی دارد. آخر فصل هم مصاحبه ای تند انجام می دهد و در نقل و انتقالات، تمام اخبار پرسپولیس را تحت تاثیر قرار می دهد. آیا نباید جلوی مشکلات را از سرچشمه گرفت…
