به گزارش افکارنیوز، مربیان خارجی یک دهه اخیر پرسپولیس با استقبالی بی‌نظیر روی نیمکت این تیم نشستند اما با بدترین بدرقه، کشورمان را ترک کردند. این مدل رفتاری، شاید به نمادی برای خشونت در تفکرات مدیران باشگاه طی ۱۰ سال گذشته بدل شده باشد.
حالا که برانکو ایوانکوویچ به عنوان سرمربی پرسپولیس منصوب شده و استقبال بی‌نظیری از او در فرودگاه امام(ره) هنگام حضور در تهران شکل گرفت، کمی نگران آینده‌‌اش شدیم. به هر حال، مربیان در فوتبال ما می‌آیند و می‌روند اما ما می‌مانیم و ثبت تمام حوادثو اتفاقات. همین موضوع باعثشده خاطرات زیادی از بدرقه «مفتضحانه» تعدادی از مربیان پرسپولیس پس از یک استقبال «شایسته» را به یاد بیاوریم. به همین تاریخ ۱۰ سال گذشته پرسپولیس نگاه کنید؛ چقدر اتفاقات مختلف رخ داد. چه کسانی آمدند و رفتند، چطور شد و چه رفتاری با مربیان خارجی صورت گرفت. زیاد صفحات تاریخ را ورق نمی‌زنیم، همین
۱۰ سال گذشته بس است.
آری هان؛ سرمربی هلندی و سرشناس پرسپولیس در فصل پنجم در روز ۲۷ بهمن ماه سال ۱۳۸۴ پست گرفت و در روز ۱۷ اردیبهشت سال ۱۳۸۵ توسط محمدحسن انصاری‌فرد و به خاطر غیبت‌های مکررش اخراج شد. او به قدری حرفه‌ای بود که توانست از محمدرضا مامانی، یک فوتبالیست کامل در خط میانی پرسپولیس بسازد و این تیم را تا فینال جام حذفی پیش برد هر چند پرسپولیسی‌ها در لیگ شانسی برای حفظ آبرو نداشتند. اخراج آری هان مصادف شد با انواع و اقسام مصاحبه‌های شدید علیه این مربی جذاب.
مصطفی دنیزلی؛ مربی ترکیه‌ای در ابتدای فصل ششم، فصلی که پرسپولیس هیچ بازیکنی نداشت و تنها ستاره‌‌اش، علیرضا نیکبخت‌واحدی بود که از استقلال به این تیم آمده بود، توانست عملکرد جالبی داشته باشد. فوتبال روان و زیبایی که پرسپولیس بدون ستاره ارائه می‌داد، هواداران را به ورزشگاه می‌کشاند و اگر آن فصل، بازیکنان تأثیرگذاری جذب تیم می‌شد، شرایط با حالا فرق داشت. او که در روز ۱۸ شهریور سال ۸۵ سرمربی پرسپولیس شده بود، فاصله ۱۱ امتیازی با استقلال را جبران کرد و بالاتر از تیم آبی‌ها در جدول ایستاد. دربی را به جذاب‌ترین شکل ممکن برد اما در مقابل سپاهان در جام حذفی، آن هم
به علت اشتباه محسن قهرمانی در اعلام پنالتی شکست خورد و مجبور شد از پرسپولیس برود. رفتن دنیزلی همانا و انواع و اقسام مصاحبه‌ها علیه این مربی همان.
نلو وینگادا؛ در تاریخ ۲۱ بهمن ماه سال ۱۳۸۷ نلو وینگادا سرمربی پرسپولیس و جانشین افشین پیروانی در فصل هشتم شد. او شاید یکی از ضعیف‌ترین مربیان خارجی باشد که روی نیمکت سرخپوشان نشست و در عرض دو ماه، سه جام را به راحتی هرچه تمام‌تر از دست داد؛ لیگ، جام حذفی و لیگ قهرمانان آسیا. وینگادا تا روز ۶ خرداد ۱۳۸۸ که آخرین روز کاری‌اش در پرسپولیس بود، مدام از هواداران تیم شعارهایی علیه خود شنید اما به خاطر قراردادش ماند تا به کار خود ادامه دهد.
زلاتکو کرانچار؛ مربی باکلاسی که از ۳۰ تیر ماه ۱۳۸۸ و قبل از آغاز فصل نهم، پرسپولیس را در اختیار خود گرفت. استقبال از کرانچار بسیار خوب بود ولی در روز ۹ دی ماه سال ۱۳۸۸ با اینکه از ۵ بازی آخر خود، ۳ برد، یک تساوی و یک شکست به دست آورده بود، جای خود را به علی دایی داد. کرانچار مثل یک جنتلمن واقعی، حتی حاضر شد به جلسه تودیع و معارفه خود رفته و با دریافت یک تابلوفرش، راضی به جدایی شود. با اینکه مدل جدایی او جذاب‌تر از باقی مربیان بود اما نمی‌توانیم قبول کنیم اخراجش با منطق همراه باشد.
مصطفی دنیزلی؛ در فصل یازدهم، وقتی حمید استیلی با عملکرد بسیار ضعیف، از پرسپولیس اخراج شد، دنیزلی در روز ۳ دی سال ۱۳۹۰ دوباره روی نیمکت پرسپولیس برگشت. استقبال از او نیز بی‌نظیر بود. مدام مورد تشویق قرار می‌گرفت اما تیمش بی‌ستاره بود و باز هم ناکام ماند با این حال، مهم‌ترین دربی را با حساب ۳ بر ۲ و با گل‌های ایمون زاید برد تا نامش در تاریخ ثبت شود. دنیزلی با اینکه پول فصل بعد خود را گرفته بود اما به خاطر انتقاداتی که برخی مدیران وقت از او می‌کردند، رفت و دیگر پشت سرش را نگاه نکرد. پول پرسپولیس را هم پس داد تا نشان دهد چقدر از دست مدیران غیر فوتبالی باشگاه عصبانی
است.
مانوئل ژوزه؛ بداخلاق‌ترین مربی تاریخ باشگاه پرسپولیس شاید همین مربی پرتغالی باشد. روز ۱۳ تیر ماه سال ۹۱ به پرسپولیس پیوست ولی بدترین نتایج تاریخ باشگاه پرسپولیس را به خود اختصاص داد. در نهایت بوقچی‌ها مقابل منزلش و حتی در هتل محل اسکان تیم، او را تهدید کردند تا فوراً از تهران خارج شده و به کشورش برگردد. پرونده شکایت ژوزه از پرسپولیس باز است و کمیته تعیین وضعیت فیفا باید در این مورد تصمیم‌گیری کند.
برانكو ايوانكوويچ؛ او روز ۱۷ فروردين ماه سال جاري سرمربي شد، استقبالي فوقالعاده داشت و بايد اميدوار باشد به سرنوشت مربيان خارجي ۱۰ سال گذشته پرسپوليس دچار نشود.
