همه جا هفتگی و ماهی حقوق می‌گیرند ایران سالانه!

به گزارش افکارنیوز، در این بین تلاش باشگاه‌ها برای جلب نظر مساعد این بازیکنان هم بی‌نتیجه بود چون مکانیزم قراردادهای مالی حاکم بر فوتبال باشگاهی ایران هیچ شباهتی به مکانیزم لیگ‌های حرفه‌ای ندارد و بازیکنان بر اساس مطالبات مالی‌شان برای امضای قراردادهای جدید رغبت نشان نمی‌دهند. بدون‌ شک اگر فوتبال ایران می‌توانست در این سال‌ها همچون لقب حرفه‌ای از نظر مکانیزم‌های پرداختی هم به سطح روز دنیا برسد دیگر الان شاهد ناز کردن ستاره‌هایش برای عقد قرارداد نبودیم؛ بازیکنانی که برای امضای قرارداد در ابتدا دنبال وصول مطالبات سال‌های قبل هستند و هیچ اعتمادی هم برای دریافت ارقام قرارداد سال بعد ندارند درست برعکس بازیکنان حرفه‌ای شاغل در فوتبال روز دنیا.

از دو دهه قبل اتحادیه فوتبال تمامی کشورهای صاحب فوتبال برای اینکه منافع بازیکنان به خطر نیفتد اقدام به تشکیل سندیکاهایی با نام‌های مختلف کردند تا به دفاع از حق و حقوق بازیکنان برابر باشگاه‌ها بپردازند که نمونه قابل ذکر می‌تواند اتحادیه فوتبالیست‌های حرفه‌ای شاغل در لیگ برتر جزیره باشد. از آن مقطع به این طرف اتحادیه‌های بازیکنان حرفه‌ای طوری کار را پیش بردند که باشگاه‌ها در پرداخت حق و حقوق بازیکنان یا باید به صورت ماهانه یا به صورت هفتگی حقوق‌ها را پرداخت کنند. تصمیمی که رفته رفته در تمامی کشورهای صاحب فوتبال جا افتاد و الان علاوه بر اینکه باشگاه‌ها در خرید و فروش بازیکنان ارقام نجومی را توافق می‌کنند باید با بازیکنان هم برای حقوق هفتگی و ماهانه به توافق برسند. آخرین نمونه‌‌اش برمی‌گردد به انتقال پیتر چک گلر سرشناس باشگاه چلسی به آرسنال که علاوه بر پرداخت ۱۱ میلیون پوندی(در حدود ۵۵ میلیارد تومان) به باشگاه چلسی، توپچی‌ها را مکلف کرد تا چهار سال آینده هر هفته ۱۰۰ هزار پوند دستمزد به حساب خرید جدید واریز کنند.

برخی باشگاه‌ها هم هستند که بر اساس نظام مالی و بانکی حاکم بر کشورشان و همچنین درآمدهایی که کسب می‌کنند به جای حقوق هفتگی به صورت ماهانه دستمزد بازیکنان‌شان را می‌پردازند از جمله باشگاه‌های اسپانیایی و ایتالیایی که سرآمد آنها رئال ‌مادرید، بارسلونا، والنسیا، اتلتیکو مادرید، یوونتوس، اینترمیلان، رم، آثمیلان و… هستند. تنها کافی است به خریدهای یکی، دو هفته قبل آنها توجه کنید تا متوجه شوید طبق توافقاتی که با بازیکنان داشتند هر کدام حقوق‌های ۳ تا ۵ میلیون یورویی(۱۷ تا ۲۰ میلیارد تومانی) در طول سال برای بازیکنان در نظر گرفته و این پول را در ۱۲ ماه به آنها پرداخت می‌کنند. براساس همین حقوق‌های پرداختی هم هست که در حال حاضر کریستین رونالدو با ۱۸ میلیون یورو(۷۲ میلیارد تومان) حقوق سالانه دریافتی از رئال‌ مادرید و لئو مسی با ۱۷ میلیون یورو(۶۸ میلیارد تومان) دو بازیکن گرانقیمت فوتبال دنیا شناخته می‌شوند و بر اساس دارایی‌ها و میزان درآمدهای جانبی‌شان با ۲۲۸ و ۲۱۸ میلیون دلار دارایی نام خود را در صدر فهرست ثروتمندترین فوتبالیست‌های دنیا قرار دادند.

با نگاهي به اكثر ليگهاي معتبر دنيا و همچنين ليگهاي درجه دوم و سوم، در هيچ نقطهاي از جهان اتفاقاتي كه در فوتبال ايران رخ ميدهد را نميتوان ديد. مثلاً بازيكني بخواهد به خاطر مطالبات ميلياردي سال قبل خود سر مديران باشگاه كلاه بگذارد و بعد از دريافت مطالبات به حق خود سر از تيم ديگري دربياورد. داشتيم بازيكني كه فصل قبل ۸۰۰ ميليون طلبش را از باشگاه مذكور ميگيرد به اين اميد كه تا ظهر همان روز قراردادش را تمديد كند اما به يك باره سر از ليگي در حاشيه خليج فارس درآورده و دست مديران و طرفداران باشگاه قبلياش را در پوست گردو ميگذارد! در فوتبال روز دنيا به قدري در پرداخت حق و حقوق بازيكنان و سيستمهاي مالي وسواس به خرج داده ميشود كه وقتي باشگاهي به عظمت پارما ورشكسته ميشود فدراسيون فوتبال ايتاليا با اتكا به ذخيره نقدي اين باشگاه وامي ۵ ميليون يورويي در اختيارش قرار ميدهد تا مطالبات چند ماهه بازيكنان و مربيانش را پرداخت كند تا آبروي فوتبال كشورش در دنيا نرود. حتي يوفا براي باشگاهها قانون فيرپلي مالي ميگذارد تا بيشتر از درآمدهايشان هزينه نكنند و بدهي بالا نياورند اما در ايران... بگذريم.