صرف نظر از اینکه «عباس آقا» مقصر شکست تیم امید بود یا مایلی‌کهن یا کی‌روش و یا وزارت ورزش و یا کرانچار، باید به نکته‌ای دقت کرد که برای فوتبال ایران درحال تکرار است و آن نکته این است که تیم‌های ملی ایران در تورنمنت‌های سنگین و پشت سر هم از نظر بدنی کم می‌آورند.
تیم امید در وقت اضافه شکست خورد آن هم با نتیجه وحشتناک سه بر صفر. تیمی که تا دقیقه ۹۰ پا به پای ژاپن بازی می‌کرد و حتی از این تیم هم برتر بود، یک مرتبه از نظر بدنی خالی کرد طوری که سه گل در ده دقیقه دریافت کرد! تیم ملی بزرگسالان البته با کی‌روش شرایط بهتری داشت و مقابل آرژانتین هم تا دقیقه ۹۰ مقاومت کرد اما در مقابل بوسنی بدن بازیکنان اصطلاحا خالی کرده بود تا شکست دیگری در تاریخ برای ما ثبت شود.
دلیل این اتفاق را می‌توان ریشه‌یابی کرد، باید دید مشکل تغذیه است؟ مشکل بدنسازی قبل از تورنمنت است؟ مشکل بدنسازی در دوران تورنمنت است؟ مشکل ژنتیکی است؟ یا تلفیقی از همه این موارد؟
هیچ موفقیتی تصادفی نیست، اگر می‌بینید تیم ملی آلمان هفت گل به برزیل در خانه این غول فوتبال می‌زند باید رفت و دید در باشگاه هایش چه اتفاقی رخ می دهد؟ بازیکنان آنها در باشگاهی مثل بایرن مونیخ صبح ساعت ۸ کارت می‌زنند، پس از صبحانه، تمرین صبح و وزنه زدن را دارند، پس از آن آموزش‌های تئوری، بعد از آن نهار زیر نظر پزشک، پس از آن استراحت ظهر را دارند در خوابگاه و باز تمرین تاکتیکی بعد از ظهر و نهایتا باید ساعت ده شب هم بخوابند.
زین الدین زیدان بازیکن سابق تیم ملی فرانسه و رئال مادرید پس از خداحافظی از فوتبال گفت:«آرزو دارم ساعت ۱۰ شب پاریس را ببینم». پرسش این است که آیا بازیکنان ما هم ساعت ۱۰ شب می‌خوابند؟ آیا آنها در شرایط غیر اردویی تغذیه صحیح دارند؟ آیا بدنسازی خوبی برای تیم‌های باشگاهی و ملی انجام می‌شود؟
میزان دویدن تیم امید چقدر بود؟ آیا این میزان دوندگی با میزان دوندگی تیم‌ملی بزرگسالان برابر بود؟ به نظر نمی‌رسد تیمی که مقابل آرژانتین، سوئد و شیلی نمایش فوق العاده‌ای دارد و از عراق هم پس از ۱۲۰ دقیقه در پنالتی شکست می‌خورد و بیش از ۸۰ دقیقه ده نفره بازی را سه بر سه می‌کند همانقدر دویده باشد که تیم امید دوید.
با این حال باید تاکید کرد که حتی تیم کی‌روش که بدنسازی بسیار سنگینی را تجربه کرد و همه بازیکنان را لاغر به جام ملت‌ها و جام جهانی برد نیز همین عیب را در اندازه‌های مقایسه‌ای بزرگتری دارد که ریشه‌اش به باشگاه‌ها، عدم کنترل بازیکنانی که تنها یک ساعت و نیم در اختیار مربی هستند و عدم رعایت سالم و به اندازه غذا خوردن بر می‌گردد و خاکپور یا کی‌روش نمی‌توانند همه چیز را به دوش بگیرند.
به جای دعوا کردن باید نقاط ضعف را از روی آمار به دست بیاوریم و آنها را حل کنیم البته شاید عباس آقا بتواند این مشکل را به صورت ریشه‌ای حل کند که تیم امید ایران در چهار بازی با دوشکست روانه خانه خود نشود.
