استقلالی‌ها دیر از خواب بیدار شدند

رقابت‌های لیگ برتر روز گذشته با فراز و نشیب‌های زیادی سرانجام با قهرمانی استقلال خوزستان به پایان رسید.

شاید بتوان مهم‌ترین اتفاق در لیگ برتر را قهرمانی تیم آبی‌پوش خوزستانی قلمداد کرد اما در همین هفته پایانی نیز اتفاقاتی در پراهمیت‌ترین دیدار هفته رخ داد که حتی به نوعی قهرمانی خوزستانی‌ها را تحت‌الشعاع قرار داد؛ دیداری که یک پای آن، قهرمان لیگ را مشخص می‌کرد و یک پای دیگر هم تیمی که برای سقوط نکردن تلاش می‌کرد که البته با توجه به اینکه نه پرسپولیس و نه راه‌آهن هیچکدام به هدف خود نرسیدند شاید بتوان از این لحاظ این دیدار را حتی بی‌خاصیت‌ترین دیدار تاریخ لیگ برتر ایران قلمداد کرد.

این دیدار با همه تلخی‌هایش برای هر دو تیم به پایان رسید و چه بسا بهترین فرصت برای قهرمانی پرسپولیس پس از 8 سال در یکی از بهترین روزهای تهران از لحاظ آب و هوایی از دست رفت. در واقع هواداری که از صبح روز مسابقه با شور و اشتیاقی وصف ناشدنی خود را به ورزشگاه رسانده بود تا در ساعت 20 شب همراه با تیم محبوبش جام را بالای سر برده و قهرمانی لیگ برتر را جشن بگیرد؛ این اتفاق هرگز برایش رخ نداد تا یک روز خستگی و غمزدگی برای هواداران پرسپولیس رقم بخورد.

با این حال اتفاقی در پایان این دیدار رخ داد که می‌توان از آن به عنوان یکی از نقاط روشن دیدار فینال‌گونه لیگ برتر یاد کرد و آن هم تشویق تیمی بود که در هفته پایانی قهرمانی را از دست داد اما هوادار، به پاس یک فصل پرخاطره از تیمش که همراه با دیدارهایی جذاب و تماشایی از سرخ پوشان همراه بود در پایان دیدار با راه‌آهن بازیکنان و کادرفنی این تیم را مورد تشویق قرار داد و با اینکه بازیکنان این تیم با چشمی گریان در زمین مسابقه بر روی چمن ولو شده بود، اما خوشحال از اینکه زحمات یک فصل آنها توسط هوادار دیده شده است با قلبی پرامید زمین را ترک کرد.

 

هرچند که در دقایقی همین هوادار کم صبر و حوصله شده و در حالی که قهرمانی را از دست رفته می‌دید واکنش‌های صرفاً غیرمنطقی را نیز از خود نشان داد که از جمله آنها شعارهای کمرنگ علیه گلر حریف و در دقایقی پرتاب لوگوهای پرسپولیس به زمین مسابقه بود اما در مجموع خویشتن‌داری پرسپولیسی‌ها در این دیدار و دیدن حقایق موجود توسط آنها از نکات برجسته بازی بود و شاید بتوان در پایان این دیدار، قهرمانان اصلی لیگ برتر را همین هواداران پرسپولیس معرفی کرد.

از سوی دیگر استقلال نیز با عنوان سومی با کار خود پایان داد. در مورد تیم آبی پوش تهرانی حرف و حدیث بسیار است که شاید در این مقال فرصت پرداختن به آن نباشد اما پررنگ ترین موضوعی که هواداران این تیم را نسبت به حریف سنتی برجسته می‌کند، نوع حمایت و پشتیبانی از تیمی است که بیشترین صدرنشینی را در رقابت‌های امسال در اختیار داشت و چه بسا اگر حمایت پررنگ‌تری نیز از سوی هوادار شکل می‌گرفت، این تیم امروز به راحتی عنوان قهرمانی را برای خود کرده بود.

 

استقلالی‌ها خیلی دیر از خوب بیدار شدند و تقریباً در دیدارهایی دست به حمایت تیم محبوب خود زدند که فاصله بین آنها با رقبا به جای زیاد شدن، هر روز کمتر و کمتر می‌شد و در نهایت پشتوانه حدود 90 هزار نفری نیز برای کسب عنوان قهرمانی در دیدار با تراکتورسازی به کار این تیم نیامد تا آبی‌ها نیز با ناکامی فصل را به پایان برسانند.

البته هنوز یک فرصت دیگر برای استقلالی‌ها باقی مانده تا در جام حذفی حمایت واقعی را از تیم خود به عمل بیاورند تا در نهایت این فصل با یک خاطره خوش برای هواداران این تیم به پایان برسد.