فصل پیش مهدی طارمی، ستاره اول پرسپولیس بود اما در یک پنجم بازی‌های فصل، جایی در ترکیب این تیم نداشت. هیچکدام از غیبت‌های طارمی، دلایل فنی و مصدومیت نداشتند و او هر بار بخاطر رفتارهای انضباطی تیمش را تنها می‌گذاشت. طارمی حدودا نصف گل‌هایی که برای پرسپولیس زد، کارت زرد گرفت و دست تیمش را در بدترین مقاطع فصل خالی کرد. آخرین محرومیت او باعث شد بازی با استقلال اهواز را از دست بدهد و بعد از آن هم تا امروز، هیچ گلش برای پرسپولیس نزده است.
شروع طارمی در این فصل هم به جای گل، با کارت زرد بود. او در بازی با فولاد دقایق بعد از ورود به زمین بخاطر دایو کارت زرد گرفت و نشان داد مثل فصل پیش، پرسپولیسی‌ها در مقاطع حساس باید خودشان را برای بازی بدون او آماده کنند. در کنار خطر محرومیت، دایوهای طارمی شانس پنالتی گرفتن او در این فصل را هم کمتر می‌کند. طارمی فصل پیش، بیشترین پنالتی را از داوران لیگ برتری گرفت اما دایوهای پرتعداد او در نیم فصل دوم باعث شد تعداد سوت‌های داوران به نفع او کمتر شود و در چند بازی، حتی در صحنه‌هایی که روی او خطا انجام شده داوران اعلام پنالتی نکنند.
فصل پیش، طارمی در نیم فصل اول 6 پنالتی گرفت و نیم فصل دوم، فقط دو بار توانست این کار را تکرار کند. شاید شروع فصل با اولین دایو، این فصل آمار او را پایین‌تر بیاورد. داوران در همان بازی دوم یاد گرفتند به پنالتی‌گیرترین بازیکن ایران بدبین باشند. کسی که خوب بازیکنان حریف را فریب می‌دهد و بی‌موقع، تصمیم به فریب داوران می‌گیرد.
