با این وجود انتظار نمی‌رفت مدیران و مسوولان رسمی باشگاه هم وارد این داستان شوند و برگزاری جشن شش‌تایی‌ها را به یک سنت تبدیل کنند. شاید این فقط در کشوری مثل ایران باشد که در آن یک تیم مطرح، سالروز بردی را جشن می‌گیرد که چهار دهه قبل به دست آمده! هیچکس با گردهمایی پرسپولیسی‌ها مخالف نیست. آنها می‌توانند دور هم جمع شوند، یاد و خاطره بازیکنان و هواداران فقیدشان را گرامی بدارند و ساعتی را خوش بگذرانند، اما به مراتب بهتر خواهد بود اگر چنین مراسمی مثلا به مناسبت تاریخ تاسیس باشگاه یا سالگرد اولین بازی رسمی تیم برگزار شود. در این صورت حرمت حریف دیرینه و قواعد بازی جوانمردانه هم حفظ خواهد شد.

داربی‌های زشت را شما می‌سازید

نه بارسلونا سالگر شش تایی کردن رئال در برنابئو را جشن می‌گیرد و نه رئالی‌ها در تقویم‌شان روز خاصی به مناسبت 11گله کردن بارسا دارند. در تاریخ تقابل‌های رودرروی رم و لاتزیو، منچستر و لیورپول، سیتی و یونایتد و میلان و اینتر هم پیروزی‌های پرگل زیادی به ثبت رسیده، اما هیچکدام از این باشگاه‌ها، سالروز آن بردها را جشن نمی‌گیرند. اینکه ما هنوز در هوای 43سال پیش نفس می‌کشیم، بیشتر از هر چیز دیگری نشان‌دهنده عدم رشد فنی و فرهنگی فوتبال ماست. چنین رفتارهایی نتیجه‌ای جز تیرگی روابط بین دو قطب اصلی فوتبال کشور و افزایش حجم احتیاط و محافظه‌کاری در داربی‌های بعدی به دنبال ندارد. اگر یک روز از این پیله شش‌تایی‌ها و چهارتایی‌ها بیرون بیاییم، این فرصت را به بازیکنان جدید پرسپولیس و استقلال می‌دهیم که بدون ترس، داربی زیبا و مهیجی را برای‌مان بسازند. اگر درصد بالایی از شهرآوردهای این سالیان پایتخت چندان زیبا از کار درنیامده، شاید بخش قابل توجهی از مشکل مربوط به همین مانورهای بی‌پایان هواداران دو تیم روی پیروزی‌های گذشته بوده باشد؛ آنچه باعث شده نسل فعلی سرخابی‌ها از شکست در این مسابقه و مضحکه شدن برای سال‌های طولانی بترسند..