مهدی طارمی معروف شده به گل نزن و موقعیت خراب کن، همزمان با این اشتهار، طارمی گل زن ترین بازیکن پرسپولیس هم هست. در واقع می توان طارمی را در دو بعد کاملا متفاوت بررسی کرد که یکی از آنها فوق العاده است و دیگری جای نقد دارد. با همه این احوال باید تایید کرد طارمی سوپر گل زن قهاری است که می توانید برای او در هر بازی یک گل کنار بگذارید و این به معنای آن است که شما با طارمی صاحب یک گلزن مورد اعتماد شده اید.
اما بحث فنی طارمی کمی پیچیده تر از آمار است، در واقع باید برای آنها که منتقد طارمی هستند و در میان مسئولان و کمیته فنی پرسپولیس هم دیده می شوند، یک پرسش مطرح کرد و آن اینست که «کدام بازیکن را می شناسید که به اندازه طارمی می تواند موقعیت خلق کند؟ » و کدام بازیکن هست که تا این حد در معرض گل زنی قرار می گیرد؟
خالق موقعیت های متعدد گل
در معرض گلزنی قرار گرفتن یک هنر است که خیلی ها آن را ندارند و طارمی این هنر را دارد. مهدی طارمی جوان در میان یازده بازیکن پرسپولیس بیشترین خلق موقعیت را تولید می کند و این میسر نیست جز با دوندگی و هوش بالا و شناخت فضاهای خاص و دیدن نقطه کور قلعه دفاعی حریف. طارمی همه این ها را یک جا دارد، او می تواند در طول ۹۰ دقیقه بیش از پنج بار در موقعیت گل زنی قرار بگیرد که این تلاش و هنر او منحصر به فرد است و موجب می شود تیم حریف ددر سپر دفاعی جرات نفوذ به جلو را نداشته باشد.
فشار روی مدافعان حریف
در واقع این کار طارمی بار زیادی را از روی دوش مدافعان تیم خودی بر می دارد و گل خوردن را به حداقل ممکن می رساند چرا که وقتی مدافعان جلو نمی آیند مهاجمان هم خوب تغذیه نمی شوند. حال تصور کنید مهاجمی دارید که تنها یک بار در طول ۹۰ دقیقه می تواند خودش را در معرض گل زنی قرار دهد و همان توپ را هم گل می کند.
این مهاجم بسیارفرصت طلب است و او هم مثل طارمی در یک بازی یک گل برای خودش و تیمش کنار می گذارد اما این مهاجم فرضی فشار زیادی روی دفاع حریف وارد نمی کند و به این ترتیب مدافعان نه خسته می شوند که در مقابل دیگر مهاجمان کم بیاورند و مرتکب اشتباه شوند و هم نفوذ می کنند و منتظر مهاجمی که خلاق موقیت های متعدد نیست نمی مانند و به حمله تیم خودشان اضافه می شوند.
در واقع تلاش ها و هنر طارمی خیلی بیشتر از مهاجمی است که یک موقعیت می سازد و همان یک موقعیت را هم گل می کند. این سوای آنست که امثال طارمی فوتبال را هیجان انگیز می کنند و تماشاگر را سیراب تر از مهاجمانی که موقعیت نمی سازند اما از حداقل موقعیت ها استفاده می کنند.
مثل آرش برهانی
آرش برهانی هم همینطور بود، او آقای گل تاریخ باشگاه استقلال است و بیشترین گل را برای باشگاه خود به ثمر رسانده و اتفاقا او هم موقعیت بسیار خلق می کرد و به تیمش در عقب نگه داشتن تیم حریف کمک می کرد.
طارمی اما یک نکته مثبت دیگر هم دارد و آن نکته مثبت اینست که با تمام احساسش فوتبال بازی می کند. به گلی که به الوحده با سر زد نگاه کنید. طارمی طوری به آسمان پرید و به گونه ای با سر به توپ ضربه زد که خودش هم نمی تواند آن حرکت را تکرار کند.
انگار وقتی به اوج پرش رسید کمی آن بالا صبر کرد، انگار صحنه را آهسته کرده بود، سر را چرخاند و به جایی توپ را فرستاد که دروازه بان حریف را دچار چالش مانکن کرد. او خودش هم نمی تواند این پرش رویایی و آن ضربه سر را دوباره تکرار کند، این اتفاق ورای نیروی انسانی است و ناشی از خواهندگی تمام سلولهای طارمی بود که می خواست جبران مافات کند و از شر گل نزدن خلاص شود.
این پرواز را باید به خاطر بسپارد مهدی طارمی، او از غیر ممکن، ممکن ساخت درست مثل گل دیگری که به الوحده زد و خیلی درست و سریع خودش را به توپ کوبید.
