این روزها خداحافظی عنایتی موردتوجه تمامی رسانه‌ها قرارگرفته و برایشان به‌نوعی جالب شده است.
غلامرضا عنایتی در 1 مهر 1355 در مشهد چشم به جهان گشود و از 20 سالگی وارد لیگ حرفه‌ای ایران شد، عنایتی در مدت فعالیت ورزشی خود در تیم‌هایی همچون آدونیس مشهد، ابومسلم خراسان، استقلال تهران، الامارات، النصر، سپاهان اصفهان، صبای قم، مس کرمان، پدیده خراسان و سیاه‌جامگان مشهد توپ زد و از همه مهم‌تر به عضویت تیم ملی فوتبال کشورمان درآمد.
وی با 142 گل زده برترین گل زن کنونی ادوار لیگ برتر است اما در روز دوشنبه 21 فروردین 96 در برنامه نود اعلام کرد که در بازی صبای قم با استقلال تهران در هفته 27 لیگ برتر ایران در روز 26 فروردین 96 از فوتبال خداحافظی خواهد کرد. او بهترین گل خود را تک گلش به پرسپولیس دانست که بسیار برایش خاطره خوبی را به همراه داشته است.
کاپیتان و مربی صبای قم با منتشر کردن نامه‌ای اعلام کرد در روز شنبه در برابر هواداران استقلال از دنیای فوتبال خداحافظی می‌کند ولی در پایان لیگ شانزدهم از تیم صبا می‌رود.
متن نامه به شرح ذیل است:
روزی که بزرگان فوتبال می‌گفتند مرگ یک بازیکن دو بار است؛ یک بار وقتی‌که از فوتبال خداحافظی می‌کند و یک بار هم‌زمان مرگ، شاید خیلی به زبان آوردن این جمله‌ها را درک نمی‌کردم چراکه در آن زمان در اوج بودم و هرگز فکر نمی‌کردم روزی به‌پایان خط برسم.
امروز بعد از 20 سال حضور حرفه‌ای در فوتبال به‌پایان خط رسیده‌ام، به‌پایان یک زندگی شیرین در کنار شما هواداران عزیز و دوست دارم درک کنید که چقدر به زبان آوردن این جمله‌ها برای من سخت و طاقت‌فرساست.
شاید سال 77 و زمانی که در اوج جوانی فوتبالم را در آدونیس خراسان آغاز کردم فکر نمی‌کردم به امروز برسم، روزی که باید برای دوره‌ای موقت از عشق سال‌های جوانی‌ام فاصله بگیرم و مدتی بیرون از گود فوتبال باشم. در این سال‌ها آنچه همیشه به من انگیزه داد عشق هواداران فوتبال بود، از شمال، جنوب، شرق و غرب کشور پهناور ایران که همیشه به من لطف داشتند و من در سال‌های حضورم در فوتبال همیشه سعی کردم رفتاری کنم که آنها آزرده‌خاطر نشوند.
در زندگی همیشه همه‌چیز آن‌طور که خودت دوست داری پیش نمی‌رود، امروز که دارم نامه خداحافظی‌ام از دنیای بازیگری‌ام را می‌نویسم دوست داشتم پیراهن آبی استقلال را برتن کنم و با این تیم پرافتخار فوتبالم را کنار بگذارم اما صد حیف که این اتفاق برایم نیفتاد هرچند که به تقدیر احترام می‌گذارم و هرگز گله‌ای از خواست خدا ندارم.
اگر تصمیم داشتم در پایان بازی با استقلال از فوتبال خداحافظی کنم برای این بود که دوست داشتم چشم در چشم هواداران آبی دل این اتفاق برایم بیفتد و فکر می‌کنم هواداران خوب استقلال در شنبه‌شب، شب باشکوهی را برای من خواهند ساخت، شبی که قطعاً تا آخر عمرم فراموش نخواهم کرد.
البته با توجه به شرایطی که صبا دارد و نیازی که به من بود، روز شنبه از هواداران استقلال خداحافظی می‌کنم و در پایان فصل و بعد از برگزاری جشن ماندن صبا در لیگ برتر برای همیشه از دنیای فوتبال خداحافظی می‌کنم تا جا برای بازیکنان جوان‌تر بیشتر باز شود.
البته هرگز لطف هواداران مشهدی را فراموش نمی‌کنم و من پیشرفت فوتبالم را مدیون آنها هستم، هوادارانی که چه درزمانی که در تیم‌های این شهربازی کردم و چه زمانی که بیرون از مشهد بودند همواره من را حمایت کردند و باعث شدند برای پیشرفت در فوتبال انگیزه بگیرم.
در سال‌هایی که در فوتبال حضور داشتم مربیانی سر راه من قرار گرفتند که هم باعث پیشرفت فوتبالم شدند و هم در مرحله بعدی زندگی‌ام که پا گذاشتن به عرصه مربیگری است تجربیاتشان بسیار به من کمک خواهد کرد، از اکبر میثاقیان گرفته که معرفی شدن به سطح اول فوتبال را مدیون او هستم تا امیر قلعه‌نویی و لوکا بوناچیچ که بهترین روزهای فوتبالم را با این عزیزان تجربه کرده‌ام.
امروز که می‌خواهم از شما خداحافظی کنم باید بگویم که این خداحافظی موقتی است چراکه سعی دارم با آموختن دانش مربیگری این بار در قامتی جدید وارد این رشته ورزشی شوم و سعی کنم آنچه را در سال‌های فوتبالم آموخته‌ام به جوان‌های کشورم آموزش دهم.
مطمئناً دوری من از فوتبال چندان طولانی نخواهد بود و من سعی می‌کنم دوباره شما عزیزان را در استادیوم‌های ورزشی ملاقات کنم و باهم فوتبال ایران را به سمت مسیری درست ببریم.
به امید دیدار مجددش
