گروه اجتماعی، مشارکت اجتماعی مفهومی است که اساس و پایه ماندگاری یک جامعه را تشکیل می دهد به گونه ای که اگر تمامی قوانین و تبصره و ثروت های مادی دنیا را در یک جامعه گرد هم آورید بدون مفهوم مشارکت نمی توان در اداره امور آن جامعه موفق بود.
به گزارش افکارخبر،شاید در جامعه کنونی ما که اتحاد عمومی در ارایه حمایت مادی و معنوی از فقرا و نیز برخی از مفاهیم مهم برای جامعه کمرنگ شده است استفاده از مفاهیمی همانند مشارکت اجتماعی فانتزی و غیر ضرور باشد اما نمونه های زیادی از این موارد را در سطح دنیا چه در میان افراد عادی و چه و در میان افرادی که مشهور یا به اصطلاح سلبریتی خوانده می شوند می بینیم.
با جستجویی در اینترنت شاهد اقدامات خیرخواهانه این افراد هستیم همانند مدرسه ای که آنجلینا جولی در سال 2012 در نزدیکی کابل برای 300 دختر روستایی با هزینه شخصی خود ساخت یا تعداد فرزندانی که وی و همسرش برد پیت به فرزندخواندگی پذیرفته اند.
همچنین اقداماتی از این دست را در ابعاد غیر مادی نیز مشاهده می کنیم همانند لیوناردو دی‌کاپریو که به خاطر علاقه و نگرانی‌اش درباره محیط زیست، عازم روسیه می‌شود و با ولادیمیر پوتین دیدار می‌کند.
مثال هایی از این دست در دنیا بسیار زیاد است و از محدوده درون مرزی کشورها عبور کرده و سطح بین الملل را نیز در بر می گیرد به گونه ای که امروزه دولت ها از پتانسیل های خیرخواهانه و مشارکت جویانه مشاهیر کشورشان در راستای اجرایی کردن سیاست های بین المللی خود سود می جویند اقداماتی که « دیپلماسی مشاهیر» خوانده می شود.
ممکن است برخی، این دست اقدامات را در راستای منافع شخصی یا حتی در راستای اهداف سودجویانه این کشورها قلمداد کنند همانند تحلیل هایی که از حرکت های خیرخواهانه جورج کلونی در سودان تا از هم پاشیدن این کشور ارایه می شود. اما بدون شک آثار« خیر» و « خوبی» حتی اگر ارایه آن منفعت طلبانه و بر اساس نقشه باشد نامحدود و بی بدیل است.
بدون شک نسلی که شاهد این دست اقدامات است در باورهای خود مفهوم کمک به همنوع و بی اعتنا نبودن در برابر آنچه که منجر به نابودی نسل بشر می شود را می پذیرد.
امروزه بسیاری از عرصه های محلی ما از محیط زیست تا میراث فرهنگی از اقتصاد تا سلامت در حال از دست رفتن است و هیچ یک از مشاهیر و موثرین جامعه تا کنون حرکتی حتی نمادین اما اثر گذار و متوقف کننده برای مقابله با آن انجام نداده اند. با ریشه یابی این موضوع در می یابیم ثروت این افراد چه مادی باشد همانند مال یا داریی آنها و چه معنوی باشد همانند اشتهارشان بدون تکیه بر سرمایه اجتماعی که سرمایه اصلی یک جامعه است به دست آمده.
در واقع ریشه ضعف مشارکت اجتماعی افراد مشهور در حفاظت از میراث های ملی و بسیاری از دردهای امروز جامعه را می توان در ضعف سرمایه اجتماعی ایران امروز توصیف کرد. دردی که در میاتن تمام اقشار جامعه در سطوح مختلف هر یک به نوبه خود مشاهده می شود.
در چنین شرایطی دیگر تفاوتی نمی کند از مجموع خودروهای گران قیمت یا خانه های اشرافی و بی بدیل دنیا چه تعداد از آنها در کشور ما باشد زیرا کارآیی چنین دارایی هایی تنها برای نمایش در صفحات فیس بوک و اینستاگرام است و دردی از گره های اجتماعی و حتی پیشبرد اهداف ملی دوا نمی کند.
