در روزهای پایانی پاییز ۱۴۰۲، سلبریتی‌های قبلا زیرزمینی و اکنون خارج‌نشین در عرصه موسیقی باز هم خبرساز شدند؛ از «ساسی مانکن» که بعد از یکی دو سال با یک کلیپ مبتذل دیگر در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی خودنمایی کرد تا «امیر تتلو» که بعد از رفتارهای جنجالی در ترکیه و ایجاد درگیری و تشنج در کنسولگری جمهوری اسلامی ایران در استانبول، از سوی پلیس بازداشت و به ایران تحویل داده شد. البته به این وقایع می‌توان حواشی آوازخوانی پیرمرد رشتی و مشهور شدن «صادق بوقی» به خاطر بسته‌شدن صفحه اینستاگرامش را هم اضافه کرد.
مضمون و درون‌مایه‌های موسیقی تتلو، آمیزه‌ای از خودشیفتگی و خودستایی، قدرت و فاعلیت، توجیه رفتار، تمایل به تنهایی، غرور، عشق، بدن‌مندی و شهوت و... است
استرداد «امیرحسین مقصودلو» یا همان تتلو به ایران، گمانه‌زنی‌های متعددی را به همراه داشت؛ از طرح احتمال اعدام او به اتهاماتی چون «افساد فی الارض» تا شایعاتی مبنی بر این که بدهی‌های سنگینش در ترکیه، ناتوانی در پرداخت آن‌ها و پرونده‌های متعدد قضایی باعث شده تا خودِ وی زمینه‌های بازگشت به ایران را فراهم کند.
علاوه بر این‌ها بازگشت تتلو به مرکز توجه بسیاری باعث شد تا بار دیگر دلایل و زمینه‌های پرطرفدار شدن این خواننده پرحاشیه در سال‌های اخیر موضوع بحث‌ونظرهای گوناگون قرار گیرد؛ هواخواهانی که بیشتر در میان نوجوانان و جوانان یافت می‌شوند و عنوان «تتلیتی» را برای خود انتخاب کرده‌اند.
پیش از این ماجراها، «سیدمحمد مهدی‌زاده طالشی» و «محمد مقامیان‌زاده» در پژوهشی با عنوان «نوجوانان و هواخواهی؛ هنجارهای خرده فرهنگ دیجیتالی تتلیتی» [۱] این موضوع را مورد واکاوی قرار داده بودند؛ پژوهشی که با محور قراردادن مسائل نوجوانان و پدیده خرده‌فرهنگ هواخواهی، در پی مطالعه شیوه‌های هویت‌یابی نوجوانان ایرانی از رهگذر هواخواهی امیر تتلو بوده است. به این منظور با تعداد نمونه ۱۶نوجوان که در شبکه اجتماعی اینستاگرام صاحب صفحه هواخواهی تتلو بوده‌اند، مصاحبه نیمه‌ساخت‌یافته صورت گرفته و سپس داده‌ها در نرم افزار MAXQDA به روش تحلیل مضمون تحلیل شده است.
