فرهاد پردخته در آخرین یادداشت خود نوشت: تاریخ خلیج فارس، آن قدر سابقه دارد که آن را زمینه مناسبی برای تحقیق درباره انسان نخستین دانسته اند(ویلسن- ص ۲۷) در اوایل عصر «پلیوسن» – که حدود پانصد هزار سال پیش تخمین زده می شود – بحر احمر، از مدیترانه جدا شده و آب های اقیانوس هند، داخل آن شده اند.
در ابتدای عصر «میوسن»، دریای مدیترانه، تمام نواحی کوهستانی کردستان و جنوب ایران را فرا گرفته بوده است؛ بعد از آن، آب شروع به عقب نشینی کرده و در اواخر عصر «میوسن»، ارتباط بین مدیترانه و اقیانوس هند قطع شده است. خلیج فارس، در اوایل عصر «پلیوسن»، منحصر به زبانه و باریکی در کنار دشت های ساحلی ایران بود که تا ارمنستان ادامه داشت و پس از تشکیل رشته کوه های زاگرس، خلیج فارس، به منطقه کنونی منتقل شده است. (همان، صص ۲۳ و ۲۴)
نام خلیج فارس، در کهن ترین منابع تاریخی، خلیج نارمرتو Narmarratu است که آشوریان، پیش از تسلط آریاییان بدان داده اند. (یغمایی، ۶) «فلاویوس آریانوس» یونانی در قرن دوم پیش از میلاد، خلیج فارس را پرسیکون کاتیاس = Persikon Kaitas نامیده (همان، صص ۹ و ۱۰) و پس از وی، «استرابون»، «کلودیس» پتوله. (همان، ص ۱۱) «هرودوت، کتزیاس و گزنفون، نیز (شاملو، ۱۱) نام خلیج فارس را به کار برده اند. در سنگ نوشته به جا مانده از دوران پادشاهی «داریوش» در تخت جمشید متعلق به سال ۵۱۵ تا ۵۱۳ پیش از میلاد مسیح، خلیج فارس را به سبب آب تلخ آن، رود تلخ نامیده اند. (شاملو، ۱۲) «کوین توس کورسیوس روفوس» مورخ رومی، خلیج فارس را اکوارم پرسیکو Aquaram Persico نامیده که به معنی آبگیر فارس است. (یغمایی، ص ۱۴)
«نیارکوس»، سردار مقدونی، کسی است که در سال ۳۲۶ . م به دستور اسکندر مقدونی، خلیج فارس را پیموده و مکتوبات وی از این سفر، جزو مهم ترین منابع تاریخی است. (شاملو، ۱۳)
بر پایه پژوهش محمد جواد شکور، دانشمندان زیر در دوره اسلامی، نام خلیج فارس را به کار برده اند: ابن فقیه (۲۷۹ هـ . ق)ابن رسته (۲۹۰ هـ . ق) ابن خردادیه (سده سوم هجری) سهراب (سده سوم هجری) بزرگ بن شهریار (۳۴۲ هـ . ق) اصطخری (سده چهارم) ابن مطهر (۳۵۵ هـ . ق) ابن حوقل (۳۶۷) مسعودی (سده چهارم) ابوریحان بیرونی (سده چهارم) و غیره. (سایت جزیره دانش)
نام خلیج عربی! در سال ۱۹۵۸، توسط «رودریک اوون» و «سر چارلز بلگریو» کارگزاران انگلیسی به کار رفته و پس از آنها، با اصرار جمال عبدالناصر، به محافل رسمی عرب راه یافته است. اوون نوشته است: «من در تمام کتب و نقشه های جغرافیایی؛ نامی غیر از خلیج فارس ندیده بودم؛ ولی در چندسال اقامتم در خلیج فارس، متوجه شدم که ساکنان ساحل، عرب هستند؛ بنابراین ادب حکم می کند که این خلیج را عربی بنامیم (سایت ویکی پدیا) هدف این کارگزاران انگلیسی ایجاد تفرقه افکنی بوده است.
بنا به گواه مکتوبات جغرافیدانان و مورخین باستان از هزاره‌های قبل و نیز بر طبق تقسیم‌بندیهای یونان قدیم، یکی از اولین و قدیمیترین دریاهای بزرگ جهان که بشر گذشته آن را شناخت، خلیج پارس است و این عنوان از پس گذشته‌های دور، اساس کار دانشمندان در نام گذاریها قرار گرفت. نام آورانی چون تالس ،فیثاغورس و هرودت همگی بر این نام‌گذاری اتفاق نظر دارند. اگر چه تعداد کسانی که بر این واقعیت هزاران ساله چشم بسته اند کم نیست، اما حقیقتی هم که بر همگان آشکار است، آن که این خطه پهناور گنجینه‌ای ارزشمند از اسطوره‌ها، حماسه‌ها و آئین‌های ناب و ماندگار را از زمان های دور تا به امروز در خود جای داده است؛ گنجینه‌ای که تلاش برای صیانت از آن و پاسداشت نام بلند خلیج فارس به‌عنوان مظهر صلح و برادری، وظیفه آحاد ایرانیان پاک نهاد است.
اما استعمار گر پیر پس از ملی شدن صنعت نفت و خلعید از شرکتهای انگلیسی و قطع روابط ایران و انگلیس ابتدا نماینده سیاسی انگلیسی مقیم بحرین از سال ۱۳۲۹ (۱۹۵۰ م.) عبارت ساحل عربی را برای منطقهٔ جغرافیایی بخش جنوبی خلیج فارس که متعلق به عرب‌های تحت‌الحمایه انگلیس بود مرسوم ساخت و سپس به مرور کلمه خلیج عربی را جایگزین آن ساخت و سپس این نام را به کل خلیج فارس تعمیم داد.اما هرگز موفق نشد .
این در حالی است که تا اوایل دهه ۱۹۶۰ درباره نام خلیج فارس هیچ گونه بحث و جدلی در میان نبوده است و در تمام منابع اروپایی و آسیایی و امریکایی، دانشنامه‌ها و نقشه های جغرافیایی این کشورها نام از خلیج فارس درتمام زبان ها به همین نام یاد شده است.
اصطلاح «خلیج عربی» برای نخستین بار در دوره تحت قیومیت شیخ نشین‌های خلیج فارس توسط کارگزاران انگلیس و بطور ویژه از طرف یکی از نمایندگان سیاسی انگلیس مقیم در خلیج فارس به نام رودریک اوون در کتابی به نام حبابهای طلایی در خلیج عربی در سال ۱۹۵۸ نوشت که «من در تمام کتب و نقشه‌های جغرافیایی نامی غیر از خلیج فارس ندیده بودم ولی در چند سال اقامت در سواحل خلیج فارس(بحرین) متوجه شدم که ساکنان ساحل عرب هستند پس باید این خلیج را عربی بنامیم».
در سال‌های اخیر کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس و در صدر آنها کشور متجاوز به عرب در منطقه یعنی عربستان به همراه اربابان غربی شان که از انقلاب اسلامی و اقتدار ایران زخم خورده اند سعی و تلاش فراوانی در تحریف نام خلیج فارس داشته‌اند تا از این تغییر نام اعتباری برای خود بیافرینند و این آبراه استراتژیک جهان را به نام خود درآورند؛ البته اعراب حاشیه خلیج فارس در پیمودن این مسیر تنها نبودند و گهگاه از سوی برخی موسسات بزرگ غربی از جمله نشنال جئوگرافی نیز همراهی می شدند، اما این همراهی ها در نهایت به عذر خواهی این گونه موسسات و جایگزینی نام اصیل خلیج فارس به جای نامهای جعلی دیگر می شد.
دفاع مقدس شاهد همیشه تاریخ جهان معاصر است که ما از هوا، زمین و دریای همیشه خلیج فارس سرزمین سرفرازمان ایران، آنگاه که این سرزمین موجب احساس خطر غرب شد ،نیروهای فرامنطقه ای به خلیج فارس وارد شدند؛ به طوری که بیش از ۸۰ فروند یگان شناور از جمله ناوهای هواپیمابر، هلیکوپتر، رزم ناو و ناوشکن وارد منطقه شدند و در برابر نیروی دریایی جمهوری اسلامی ایران صف آرایی کردند ولی یگان های نیروی دریایی مأموریت های محوله را با قدرت کامل ادامه دادند و حرکات آنها را تحت نظر و مهار خود درآوردند.
در این کشاکش سکوی نفتی رشادت و کشتی ایرانی ایران اجر به طور غافلگیرانه منهدم شد و به سه فروند از یگان های شناور رزمی نداجا در رویارویی با ناوهای متجاوز امریکایی که قصد انهدام سکوهای نفتی سلمان و نصر را داشتند به شدت آسیب رسید. در این درگیری ها ناو استارک و ۷ فروند هلیکوپتر و هواپیمای امریکایی مورد اصابت قرار گرفتند و یا در دریا ساقط شدند. با وجود این، آمریکا کماکان به حضور خود درخلیج فارس و دریای عمان ادامه می دهد؛تا در تنگه هرمز جهت تولید تشنج در منطقه با اختلاف افکنی روی نام خلیخ فارس بهره برداری بلند مدت خود را از منطقه به یک استراتژی فشار دائمی تبدیل کند.
در این بین دنیا واستکبار جهانی و کشورهای مرتجع عرب باید بدانند، از یک پشیز میهن مان دل نمی کنیم حتی اگر که حب وطن مباح شود؛ از شرم، رودهای زمین خشک می شود ،یک روز اگر خلیج فارس، خلیج عرب شود وما بر باور هایمان همچنان استوار و عالمانه ایستاده ایم.
و امروز نه از سمت خلیج فارس بلکه از سمت کرانه های دریای خزر ، از سمت کل مرزهای شرق وغزب کشور هر زمان که لازم باشد تا کرانه های آنسوی خلیج همیشه فارس طوفان عظیم دلیرمردان سرزمین خلیج همیشه فارس در می شکند هر کی را که به تعلقا ت این مرزو بوم نگاه چپ کند .
دهم اردیبهشت، مجال مغتنمی است برای یادآوری رشادت‌ها و رسالت پاسداشت حرمت این مرز و بوم که برعهده تک تک فرزندان ایران اسلامی دیروز ، امروز و فردا هاست .
ضمن تبریک این روز، به همه ی ایرانیان وطن دوست ، به همه ی بد خواهان ایران اسلامی که به هر دلیلی، خواه به علت ناکافی بودن اطلاعات و مطالعات تاریخی و خواه به علت متأثر شدن از فضاسازی‌های کاذب اسکبار جهانی ، سعی در تحریف واقعیت‌های تاریخی این سرزمین ( ایران ) دارند، پندی دوستانه و از سر خیرخواهی بگوییم که به قول آن پیر فرزانه ،” تاریخ معلم انسان‌هاست” و در درس گیری از تاریخ، غفلت جایز نیست. عربستان و کشورهای حوزه خلیج فارس هم سعی کنند ازسرنوشت صدام عراقی، از حسنی مبارک مصری ؛ از سرهنگ قذافی لیبیایی و از فرمانروایان مستبد بسیاری که فقط کشورکشایی فکرشان بود؛ وامروز درقسمت تاریک تاریخ جهان کجا منزل گزیده اند و در چه حالیند درس بگیرند که تاریج جهان گواه اعمال آنهاست!
