افکار

- روزنامه کیپ آرگوس گزارش کرد که قسمت شکم تا اندام های تناسلی بدن قربانی بریده شده بود و قربانی در ساختمان نیمه کاره ای در شهر برداسدورپ در ۱۳۰ کیلومتری شرق کیپ تاون رها شده بود.

قربانی قبل از مرگش یکی از مهاجمین را شناسایی کرد. پرسنل بیمارستان که تلاش کردند جان او را نجات دهند به علت ماهیت وحشتناک جراحات این دختر، به مشاوره فرستاده شدند.

این پرونده انعکاسی از تجاوز گروهی و قتل دختر دانشجوی ۲۳ ساله در اتوبوس دهلی نو بود که اعتراضات عظیمی بر ضد خشونت علیه زنان در هندوستان برانگیخت.

قتل برداسپور احتمالاً چنین ابراز خشم عظیمی در آفریقای جنوبی بر نمی انگیزد. زیرا گروه های زنان می گویند که دیگر تجاوز قوه شوکه کننده خود را از دست داده است.

مجمع زنان کنگره ملی آفریقا در بیانیه ای اعلام کرد: «یافتن دلیل برای اقدامات مختلف تجاوز گروهی، تجاوز به کودکان، تجاوز به سالمندان، تجاوز اصلاحی و تجاوز به مردان دشوار است. به گزارش برترین ها، زنان و مردان باید دست به دست هم دهند و دوش به دوش هم با این معضل همه گیر مبارزه کنند. مجمع زنان و چند سازمان غیردولتی دیگر زنان دیگر نمی تواند تنها صدایی باشد که در مقابل تجاوز فریاد می زند.»

آژانس آمار آفریقای جنوی در سال ۲۰۰۰ اعلام کرد که بالاترین نرخ تجاوز گزارش شده در ۱۲۰ کشور عضو اینترپل را دارد. حتی در صورتی که متهمین دستگیر شوند، فقط ۱۲ درصد پرونده ها به محکومیت متهمین می انجامند.

جرایم جنسی به ندرت خشم رسانه ها را برمی انگیزند.

یکی از استثنائات نادر در مورد پرونده هفت مرد ۱۴ تا ۲۰ ساله بود که در سال گذشته به خاطر تجاوز به دختر ۱۷ ساله معلول ذهنی و فیلمبرداری آن با تلفن همراه، به دادگاه کشیده شد. این پرونده هنوز باز و در جریان است. حتی این پرونده هم چندان سر و صدا نکرد و فقط چند سردبیر دلسوز و برنامه رادیویی در مورد آن حرف زدند.

ریچل دیویس، ستون نگار، در روزنامه آنلاین دیلی میوریک اظهار داشت: «اگر تجاوز گروهی به یک دختر ۱۷ ساله معلول ذهنی، هزاران نفر را در اعتراض به این اقدام به خیابان ها نکشد، پس دیگر چه چیزی باید اتفاق بیفتد که مردم اعتراض کنند؟»