به گزارشافکارنیوز، کشمکشها در کشور سوریه که اوایل در قالب اعتراضهای مردمی بهوجود آمده بود، به سرعت ماهیت صهیونیستی خود را نشان داد و گروهکهای مختلف تکفیری و وهابی به پشتوانه جبهه ضدمقاومت غربیعربی، سوریه را به میدان نبرد جهانی برای تخریب اسلام ناب محمدی(صلیاللهعلیهوآلهوسلم) و نابود کردن جبهه مقاومت تبدیل کردند. اما جوانان دلباخته و شیدای سیدالشهدا در دفاع از حریم حضرت زینب(سلاماللهعلیها) کوتاهی نکردند و تا پای جان در دفاع از حریم زینبی ایستادند و خود را به قافله سیدالشهدا رساندند. هفته نامه پنجره در شماره نوروزی خود به سراغ شهدای غیر ایرانی مدافع حرم رفته است.
سردار شهید علیرضا توسلی(افغانستان)
معروف به «ابوحامد» فرمانده شجاع و حماسه آفرین تیپ فاطمیون که متشکل از نیروهای افغانستانی مدافع حرم حضرت زینب(سلامالله علیها) است. در ابتدای دهه فاطمیه اول در منطقه «درعا» در سوریه به فیض عظیم شهادت نائل آمد و به یاران شهیدش پیوست. این رزمنده مورد اعتماد حاج قاسم سلیمانی که در دوران هشت سال دفاع مقدس نیز در جبهه دفاع از انقلاب اسلامی حضور داشت، در نبرد با داعش وظیفه سازماندهی نیروهای افغان را برعهده داشت. شهید توسلی که چندین سال مقیم مشهد مقدس بود، روز شنبه، ۹ اسفند ۹۳، در جریان آزادسازی تپه تلقرین در حومه درعا، بهدست تروریستهای جبهه النصره به شهادت رسید. حارس یکی از رزمندگان نبرد سوریه، درباره شهید ابوحامد فرمانده تیپ فاطمیون اینگونه نوشته: «پارسال در موکب حرم حضرت زینب(سلاماللهعلیها) داشتم با آقای خزاعی مکتب صحبت میکردم. ناگهان حرفش را قطع کرد و داد زد: سلام دلاور! سلام فرمانده! دیدم دوید رفت و مردی را بغل کرد که دستش به گردنش آویزان بود و شبیه برادران افغان بود. بعد آوردش داخل موکب و برایش چای آورد. مرد هم با تواضع خاصی چای رو خورد و مثل آدمهای خجالتی خداحافظی کرد و رفت زیارت. گفتم این شخص را معرفی کنید. گفت آقای توسلی، فرمانده دلاور فاطمیون. میگفت در بزرگیاش همین بس که در یک عملیات که چند گردان با هم عملیات کرده و همه گردانها بهجز گردان فاطمیون شکست خورده بودند، از حاج قاسم سلیمانی سوال شد که نبرد را ادامه بدهیم یا عقبنشینی کنیم. حاج قاسم پاسخ جالب توجهی داده و پرسیده بود: آقای توسلی در عملیات هست؟ پاسخ شنیده بود: بله بهعنوان فرمانده گردان فاطمیون عمل میکند. حاج قاسم پاسخ داده بود: پس ادامه بدهید که انشاءالله پیروزید.»
شهید ابراهیم رضایی(افغانستان)
وی اهل ولایت میدان در افغانستان است و چند سال پیش به ایران مهاجرت کرده بود و با پدر و مادرش زندگی می کرد. نماز پیکر شهید ابراهیم رضایی را آیتالله سعیدی، تولیت حرم کریمه اهل بیت(سلاماللهعلیها) برپا کرد و سپس پیکر این مدافعان حرم حضرت زینب(سلاماللهعلیها) برای دفن به بهشت معصومه(سلاماللهعلیها) انتقال یافت و در قطعه ویژهای بهنام شهدای مدافع حرم در کنار قطعه شهدای گمنام به خاک سپرده شد. او از مهاجران افغانستان ساکن قم بود که برای دفاع از حرم حضرت زینب(سلاماللهعلیها) به کشور سوریه عزیمت کرده بودند و در درگیری با وهابیون تکفیری به شهادت رسید.
جهاد مغنیه(لبنان)
اوهمانطور که برای مقاومت، یک همسنگر و دوست بود، برای بسیاری از مبارزان لبنانی مانند یک برادر بود. همانگونهکه یادگار عماد مغنیه، جهاد مغنیه برای سیدحسن نصرالله چون یک فرزند محسوب میشد. اما کینههای دژخیمان سفاک صهیونیست، این جوان را که از طلایهداران نسل جوان مقاومت بود، به دیدار پدرش رهسپار کرد تا جهاد مغنیه در مسیر جهاد الهی، به مقام شهادت نائل آید. پسر شهید عماد مغنیه بههمراه پنج تن دیگر از نیروهای حزبالله لبنان که نام شهید اللهدادی هم در میان آنها دیده میشود در حمله هوایی نظامیان متجاوز رژیم صهیونیستی به سوریه، شهید شدند. این نیروهای مجاهد حزبالله هنگام بازدید از شهر مزرعه الامل در منطقه قنیطره، هدف حمله موشکی بالگرد دشمن صهیونیستی قرار گرفتند و به شهادت رسیدند. جهاد مغنیه، آخرینبار در ایران در کنار سردار سرلشکر حاج قاسم سلیمانی مشاهده شد وهمانجا بود که یادگار حاج رضوان در حلقه دوستان پدرش و حامیان مقاومت قرار گرفت. کلام پرحرارت جهاد مغنیه که در سخنرانیهایش در جمع مردم لبنان بیان شده بود، یادآور پدر او حاج رضوان بود که رشادتهای پدر را مقابل دیدگان ظاهر میساخت. جهاد همیشه افتخار میکرد که زیر پرچمی است که امام(ره) در سال ۵۷ و در ایران آن را بلند کرده است. عشق و علاقه این جوان ۲۵ ساله به مقام معظم رهبری مورد توجه همگان بود تا اینکه شربت شیرین شهادت را نوشید. پیکر جهاد مغنیه در بیروت، کیلومترها دورتر از ایران تشییع شد و کنار مزار پدرش در آرامگاه مشهور حزبالله لبنان در جنوب بیروت دفن شد.
شهید ذوالفقار عزالدین(لبنان)
در خواب دید که سرش گوش تا گوش بریده میشود. با ترس از خواب بیدار شد ولی دوباره به خواب رفت. اینبار مولای ما امام حسین(علیهالسلام) را دید که در خواب به او میگوید: «عزیز من سر تو را خواهند برید همانطور که بر سر من در واقعه کربلا گذشت اما دردی حس نخواهی کرد چون فرشتگان از هر طرف تو را در بر خواهند گرفت». وقتی ذوالفقار بیدار شد این خواب را برای دوستانش تعریف کرد و آنها به نوبه خود بعد از شهادتش به خانوادهاش خبر دادند. اما چیز عجیب آنکه مادر شهید ذوالفقار یک روز قبل از شهادتش خواب دید که حضرت زینب(سلاماللهعلیها) پیشاپیش یک نعش سفید و نورانی که بر دست فرشتگان است راه میرود. یکی از دستهای شهید هم قطع شده بود. شهید ذوالفقار عزالدین بهدست سلفیهای سوریه به شهادت رسید و در حال حاضر بدنش هنوز هم در دست این اشقیاست. آنها بعد از آنکه سرش را از تنش جدا کردند بهکار فجیع خود افتخار کردند و خواستند نام حضرت زهرا(سلاماللهعلیها) که بر سینه شهید نقش بسته بود را با خنجرهای خود از بین ببرند.
شهید محمدعلی الرباعی(لبنان)
نام دیگر محمدعلی، ابوذر بود که وابسته به مقاومت اسلامی لبنان حزبالله بوده و در سوریه به شهادت رسیده است. دیگر نزدیک به سه سال است که دشمنان تکفیری و وهابی بهنام اسلام، تیشه برداشته و بهجان مسلمانان افتادهاند. رزمندگان اسلام از هر جا که توانستهاند خود را به این سرزمین رسانده و مردانه از ساحت مقدس عقیله بنیهاشم، زینب کبری(سلاماللهعلیها) دفاع کردهاند. در این مدت شهدای زیادی جانشان را دادهاند که شهید محمدعلی الرباعی(اباذر) یکی از همین شهداست.
وی در دو خط وصیتنامهاش اینطور نوشته است: «وصیت میکنم مرا در روضه الشهیدین(گلزار شهدای حزبالله) دفن کنید و تا بعد از ساخت حرم ائمه بقیع(علیهمالسلام) سنگ قبر روی قبرم نگذارید.»
نجیب الله میرزایی(افغانستان)
گردان فاطمیون متشکل از شیعیان افغانستان در کنار گردانهای کتائب اهلالحق، خدامالعقیله، ذوالفقار و اباالفضلالعباس از زمان آغاز بحران سوریه، دفاع از حرم حضرت زینب و حضرت رقیه(سلاماللهعلیهما) بقاع متبرکه و مناطق شیعهنشین سوریه را بهعهده گرفتهاند. تاکنون شهدای بسیاری از برادران افغان شهید شدهاند و حتی در بهشت معصومه قم، قطعهای را برای شهدای مدافع حرم اختصاص دادهاند. نجیبالله میرزایی که در این سالها پدر و مادرش را از دست داده بود با خواهر و برادرش زندگی میکرد. نجیبالله یکی از مدافعین حرم حضرت زینب(سلاماللهعلیها) است که در سوریه به شهادت رسیدند. آیتالله سعیدی، امامجمعه قم و تولیت آستان مقدس حضرت معصومه(سلاماللهعلیها) بر پیکر این شهید والامقام نماز خواند و همچنین سردار مهدوینژاد، فرمانده سپاه حضرت علیبنابیطالب(علیهالسلام) استان قم و جمعی از طلاب و مردم شهیدپرور قم نیز در مراسم خاکسپاری شهیدان شرکت کردند. این شهید از مهاجران افغان بوده و در ایران سکونت داشت و در درگیری با وهابیون تکفیری و سلفی به شهادت رسید.
سیدعلی حسینی(افغانستان)
ماجرای عشق و ارادت و علاقه افغانستانیها، هموطنان سالهای دور و رفیقان این سالهای ایرانیها به امام خمینی(ره)، ماجرای دنبالهداری است. روزگاری در سالهای ابتدایی انقلاب ایران، در حکومت کمونیستی وقت افغانستان، جرمی به نام «خمینیست بودن» به دایره لغات جرایم حقوقی حکومت، اضافه شد. چیزی در حدود ۵۰۰ افغانستانی عاشق امام به جرم «خمینیست بودن» محاکمه و اعدام شدند و جالب اینجاست که در فهرست شهدای حکومت کمونیستی، نام شماری از دانشآموزان دبیرستانی نیز به اتهام طرفدارای حضرت امام نشر شده است و روزگاری افغانستانیهایی که میهمان ایرانیها شده بودند با مشاهده شروع تهاجم نظامی علیه ایران از سوی صدام، به پا خاستند و به جبهههای جنگ شتافتند و چیزی قریب به ۲۰۰۰ شهید افغانستانی تقدیم ایران کردند. چندی پیش قرار بود پیکر پاک این شهید تشییع شود که ظاهرا به دلایلی به تاخیر افتاد و نهایتا در قم با حضور خیل عاشقان تشییع شد. سیدعلی حسینی، یک دختر دو ساله داشت و هنگام شهادت، ماه دومی بود که در سوریه حضور داشت.
حمزه علی یاسین(کانادا)
شاید باورمان نشود اما عشق و علاقه به سیدالشهدا مختص به کشور ایران و اطراف آن نیست. حمزه یکی از آنهاست که در شهر مونترال کانادا در ۲۷ ژانویه ۱۹۹۴ میلادی بهدنیا آمد. شهر مونترال، دومین شهر بزرگ کشور کانادا پس از پایتخت این کشور است که در شرق کانادا و جنوب غرب استان کبک قرار گرفته است. این شهر بهدلیل وجود تعداد قابل توجه مهاجر ایرانی و لبنانی، دارای شیعیان زیادی است. خانواده او اصالتا از اهالی روستای عباسیه، واقع در جنوب لبنان هستند و از اقوام همسر دبیرکل حزبالله بهشمار میروند.
حمزه چند سال قبل به لبنان برگشت و به عضویت حزبالله لبنان درآمد. با آغاز جنگ علیه تروریستهای وهابی در سوریه، حمزه جهت شرکت در جنگ برای دفاع از حرم مطهر حضرت زینب کبری(سلاماللهعلیها) عازم این کشور شد و در ۲۵ جولای ۲۰۱۴ میلادی و در ۲۰ سالگی، ندای هل من ناصر ینصرنی سیدالشهدا را لبیک گفت و در این جهاد مقدس به شهادت رسید. پیکر مطهر این شهید بزرگوار در موطن پدریاش به خاک سپرده شد.
