نخستین دوره رقابت های جام جهانی کشتی فرنگی در سال ۱۹۸۰ در ترلبورگ سوئد برگزار شد که در آن تیم های اتحاد جماهیر شوروی سابق، سوئد و ایالات متحده آمریکا به ترتیب اول تا سوم شدند. از آن رقابت ها تا سال ۱۹۹۱، اتحاد جماهیر شوروی حاکم مطلق کشتی فرنگی جهان بود به طوریکه توانست طی این ۱۲ سال ۱۲ عنوان قهرمانی پیاپی در جام جهانی کشتی فرنگی کسب کند؛ رکوردی که تقریبا تکرارش بعید و نشدنی خواهد بود. پس از اتحاد جماهیر شوروی کشورهای روسیه با ۵ قهرمانی، کوبا با ۴ قهرمانی، ایران و ترکیه هر کدام با ۳ قهرمانی، اوکراین با ۲ قهرمانی و گرجستان با یک عنوان
قهرمانی در جایگاه های دوم تا ششم قرار گرفتند.
اولین میزبانی کشورمان در جام جهانی کشتی فرنگی به سال ۲۰۰۵ میلادی بر می‌گردد. در آن سال تیم های کوبا و روسیه اول و دوم شدند و تیم کشورمان روی سکوی سوم تیمی قرار گرفت. همچنین تیم های اوکراین، قزاقستان و تونس نیز چهارم تا ششم شدند. بعد از آن ایران در سال ۲۰۰۹ میزبان مسابقات جام جهانی کشتی آزاد بود اما در کشتی فرنگی دیگر موفق به کسب میزبانی نشدیم تا اینکه امسال و حدودا ۷۲ ساعت دیگر میزبان ۹ تیم برتر جهان در جام جهانی تهران خواهیم بود.
کاروان ۱۴ نفره کشتی فرنگی کشورمان در حالی روزهای پایانی اردوی آماده سازی جام جهانی تهران را سپری و آماده حضور در این مسابقات بین المللی می شود که غیر از ۵ چهره سرشناس المپیکی، محمد بنا سرمربی موفق تیم ملی کشتی فرنگی و البته آقای خاص کشتی را در کنار خود نمی بیند. پس از اتفاقات درخشان فنی کشتی فرنگی در مسابقات المپیک ۲۰۱۲ لندن که نهایتا با کسب سه مدال ارزشمند و باور نکردنی طلا توسط حمید سوریان، امید نوروزی و قاسم رضایی رقم خورد محمد بنا، بنا بر دلایلی از جمله مدیریت حاکم بر فدراسیون کشتی تصمیم گرفت تا فعلا در کنار تیم ملی کشتی فرنگی نباشد و ادامه کار را حداقل تا جام
جهانی تهران به دستیاران خود بسپارد.
در اینکه مسابقات جام جهانی به لحاظ اهمیت فنی و رنکینگی اصلا جایگاهی در دنیا ندارد تردیدی نیست اما قهرمانی خیره‌کننده شاگردان بنا در سه سال گذشته و در ارمنستان، بلاروس و روسیه این توقع را به درستی نزد مردم ایجاد کرده که امسال با وجود میزبانی کشورمان در این رقابت ها ما بتوانیم چهارمین قهرمانی پیاپی کشتی فرنگی در جام جهانی را جشن بگیریم. همان دسته از مردمی که صرفا علاقمند به کشتی هستند و به صورت تخصصی این ورزش را دنبال نمی کنند عنوان مسابقه برایشان مهم نیست بلکه آنها دوست دارند تیم کشورشان در بالاترین سکوی ممکن قرار بگیرد و خوشرنگ ترین مدال را کسب کند.
در این مجال نگاهی گذرا به هفت وزن کشتی فرنگی، شرایط فنی و آمادگی کشتی گیران کشورمان و همچنین مهمترین حریفان آنها شده است:
مازندران و خوزستان، زوج سبک وزن در جام جهانی تهران
محسن حاجی پور از خطه مازندران و سامان عبدولی برادر کوچکتر سعید عبدولی از خطه پهلوان پرور خوزستان دو فرنگی کاری هستند که در وزن ۵۵ کیلوگرم در جام جهانی تهران حضور خواهند داشت. هم حاجی پور و هم عبدولی سابقه حضور در مسابقات قهرمانی جوانان آسیا و کسب مدال را در کارنامه دارند اما مطمئنا اگر قرار باشد رسول جزینی و همکارانش با حداقل داشته های خود فقط با چنگ و دندان به فکر کسب پیروزی باشند احتمالا شانس حضور محسن حاجی پور به عنوان یار اصلی بیشتر از سامان عبدولی جوان تر خواهد بود.
به لحاظ فنی و آینده کشتی شاید سامان عبدولی نسبت به حاجی پور حرف های بیشتری برای گفتن داشته باشد اما نباید فراموش کرد که سابقه سه قهرمانی متوالی کشتی فرنگی ایران در جام های جهانی ارمنستان، بلاروس و روسیه موضوعیت استفاده از جوانان و پشتوانه سازی را خیلی پر رنگ نخواهد کرد.
پاپی و زارع به جای نوروزی
در نبود امید نوروزی قهرمان وزن ۶۰ کیلوگرم رقابت های المپیک لندن بی شک عبدالمحمد پاپی و حمید زارع که هر دو از خطه جنوب کشور هستند کار دشواری پیش رو خواهند داشت چون مردم از این وزن همانند ۵۵ کیلوگرم خاطره خوبی در المپیک دارند و انتظار دارند در نبود نوروزی هر فرنگی‌کاری که نماینده وزن ۶۰ کیلوگرم است بتواند مقتدرانه روش تشک حاضر شود.
از آنجایی که هم پاپی و هم زارع هر دو تجارب بین المللی فراوانی را در کارنامه دارند بدون شک متناسب با حریفان، سبک کشتی آنها و البته صلاحدید مربیان ارنج می‌شوند و در ترکیب اصلی قرار می گیرند. از آنجایی که همانند تیم ایران تقریبا همه تیم های حاضر با نفرات جدیدی وارد این مسابقات می شوند نمی توان از کشتی گیر خاصی به عنوان حریف احتمالی خطرناک برای پاپی یا زارع نام برد چرا که اینجا میدان جام جهانی است و ۱۰ تیم برتر دنیا در آن شرکت دارند، بنابراین باید مراقب همه حریفان بود چرا که همه می توانند به یک اندازه خطرناک باشند.
استارت بیابانگرد و محمدی برای تصاحب دوبنده تیم ملی
با توجه به مصدومیت ناشیانه سعید عبدولی، فرنگی کار خوزستانی و فوق العاده انرژیک تیم ملی کشورمان که باعثخانه نشینی وی شد، مطمئنا افشین بیابانگرد و علی محمدی فرصت غیبت اجباری عبدولی را مغتنم می شمارند تا در این میدان نسبتا سنگین بین الملی شانس خود را برای تصاحب دوبنده تیم ملی در مسابقات جهانی آزمایش کنند. شاید اگر عبدولی آن حادثه رانندگی برایش رخ نمی داد خودش تمایل داشت برای برون رفت از بحران المپیک هم که شده در این رویداد کشتی بگیرد و با کسب چند پیروزی، شکست ناباورانه و نسبتا مغرضانه المپیک را فراموش کند.
متاسفانه دو فرنگی کاری که برای جام جهانی در وزن ۶۶ کیلوگرم انتخاب شده اند در سنوات گذشته افت و خیز زیادی از خود نشان داده اند کما اینکه اگر این افت و خیز فاحش نبود شاید یکی از آنها می توانست با عبدولی رقابت کند و حتی به المپیک برود.
دو علیزاده با انگیزه در وزن بحرانی ۷۴ کیلوگرم
وقتی پس از مسابقات جهانی ۲۰۱۱ استانبول ترکیه نتوانستیم در وزن ۷۴ کیلوگرم سهمیه المپیک بگیریم این امیدواری وجود داشت که در قزاقستان، چین یا فنلاند بتوانیم در این وزن سهمیه المپیک کسب کنیم تا تیم ناقصی را به لندن نفرستیم اما در هیچ کدام از این گزینشی ها فرشاد علیزاده و هادی علیزاده پورنیا موفق به کسب سهمیه نشدند تا به وضوح نشان داده شود بحران جدی در وزن چهارم پیش روی ماست. اکنون یک بار دیگر جام جهانی کشتی فرنگی بهانه و مستمسکی شده تا این دو علیزاده کشتی فرنگی شانه به شانه یکدیگر برای تصاحب دوباره دوبنده تیم ملی رقابت کنند رقابتی که با کوچکترین اشتباه و خطایی
باعثاز دست رفتن دوبنده تیم ملی می شود.
طالب، طالب می آید؛ قیطاسی با انگیزه
از مدت ها پیش و به واسطه نبود تعدد پشتوانه در ۸۴ کیلوگرم به روشنی مشخص بود طالب نعمت پور یکی از ملی پوشان ما در وزن پنجم خواهد بود اما در مورد نفر دوم شاید غیبت حبیب الله اخلاقی و در واقع خداحافظی او از دنیای قهرمانی این فرصت را مهیا کرد که علی قیطاسی جوان شانس حضور و نشان دادن توانایی های خود را پیدا کند. قیطاسی به اندازه طالب نعمت پور نام سنگین و عنوان داری ندارد اما با شناخت فنی که از این کشتی گیر داریم مطمئنا او می تواند در این مسابقات یکی از مهره های ارزشمند و کلیدی ایران باشد.
مجالی برای گیل نیرنگ و علیاری
پس از اتفاق تلخ پیش از المپیک لندن که منجربه مثبت اعلام شدن آزمایش دوپینگ بابک قربانی و امیر علی اکبری شد، قاسم رضایی طرد شده این فرصت را پیدا کرد تا برای خالی نبودن عریضه شانس خود را در لندن آزمایش کند. رضایی که خیلی دوست داشت توانایی هایش را به محمد بنا ثابت کند به مدال طلای المپیک دست یافت تا چشم همگان را به خود خیره کند.
اکنون که قاسم رضایی به واسطه کسب مدال طلای المپیک و یک برنز جهان تا حدودی ارضاء شده و تمایلی نداشت در جام جهانی کشتی بگیرد این فرصت به هم استانی او یعنی داود گیل نیرنگ جوان و عنوان دار و البته مستعد رسید تا پس از مدت ها پشت خط ماندن شانس خود را در یک میدان خوب بین المللی آزمایش کند. در کنار گیل نیرنگ، مهدی علیاری جوان تهرانی وزن ششم خواهد بود که با صلاحدید مربیان در جام جهانی به میدان می رود.
دست پر ایران در سنگین وزن
بی شک بشیر باباجان زاده و امیر قاسمی منجزی در حال حاضر از بهترین سنگین وزن های کشتی فرنگی محسوب می شوند بخصوص بشیر باباجان زاده که با نمایش درخشان خود در مسابقات جهانی استانبول و حضور نسبتا قابل قبول خود در المپیک ۲۰۱۲ لندن پس از مدت ها زنگ تفریح بودن توانست قدرت سنگین وزن ایران در کشتی فرنگی را به رخ دنیا بکشد. گرچه بشیر هنوز با ایده آل های جهانی و رقبای تراز اول خود فاصله دارد اما همین که تصمیم گرفته پس از المپیک از جام جهانی تهران دوباره استارت بزند نشان از انگیزه بالای او و هدف گذاری اش برای المپیک بعدی دارد. در کنار باباجان زاده، امیر قاسمی منجزی قرار دارد که
بخاطر تجربه کشتی گیری اش هم در آزاد و هم در فرنگی قطعا می تواند مهره قابل اتکایی در جام جهانی تهران باشد.
بر خلاف اظهار نظر سرمربی موقت تیم ملی کشتی فرنگی که با ترکیب کنونی عنوان نهمی و دهمی جام جهانی را هم ایده آل می داند باید گفت که اتفاقا این تیم باید روی سکو برود چرا که بعد از نفرات المپیکی چهره های کنونی تقریبا عصاره کشتی فرنگی ایران هستند و دلیلی برای نتیجه نگرفتن تیم وجود ندارد.
