از زمان فرود فضاپیما ی بدون سرنشین اتحاد جماهیر شوروی، به نام لونا ۲، در ۱۳ سپتامبر ۱۹۵۹، به عنوان اولین فضاپیمایی که بر روی سطح ماه فرود آمد و پس از آن فرود یا سقوط بیش از صد فضاپیمای دیگر بر روی آن در دهه‌های بعدی، انسان‌ها گرد و غبار ماه را برانگیختند و آغاز دوره جدیدی در تاریخ طبیعی ماه بود، دورانی که در آن انسان‌ها شروع به تغییر جهان به روش‌های بی سابقه‌ای کردند.
در تحقیق منتشر شده در مجله Nature Geoscience، جاستین هولکامب، محقق مرکز زمین شناسی کانزاس، و همکارانش بر این باورند که رد پای انسان در سال ۱۹۵۹، در کره ماه ظاهر و منجر به پیدایش اولین حفره ساخته انسان در آن‌جا شد. از زمان این رویداد، انسان‌ها دست‌کم در ۵۸ مکان دیگر در ماه باعث آشفتگی‌های سطحی شده‌اند.
دانشمندان توضیح داده اند که انسان‌ها تغییر کرده اند و در حال برنامه ریزی برای تغییر سطح ماه به درجه‌ای هستند که باید دوره جدیدی برای ماه در نظر گرفته شود. علاوه بر این، انسان‌ها قصد دارند در سال‌های آینده محیط ماه را بیشتر سر و شکل دهند و دوباره بشریت را به آن‌جا ببرند.
دانشمندان می‌گویند که تصدیق رسمی تغییرات ایجاد شده توسط بشر راه مهمی برای روشن شدن این موضوع است که سطح ماه ثابت نیست و بشریت آن را به طور قابل توجهی تغییر داده است.
هولکامب گفت: این ایده بسیار شبیه به بحث در مورد آنتروپوسن روی زمین، یعنی کاوش در مورد میزان تاثیر انسان بر این سیاره است.
این اتفاق نظر وجود دارد که آنتروپوسن در یک مقطعی از گذشته روی زمین آغاز شده است. به همین ترتیب، در مورد ماه نیز ما معتقدیم که آنتروپوسن قمری از قبل آغاز شده است، اما می‌خواهیم از آسیب قابل توجه جلوگیری کنیم یا شناسایی را تا زمانی که بتوانیم تاج بزرگ ماه ناشی از فعالیت‌های انسانی را اندازه‌گیری کنیم، به تأخیر بیاندازیم.
بشریت در حال حاضر طیف وسیعی از اشیاء، مانند اجزای فضاپیما‌های دور ریخته شده و رها شده، کیسه‌های فضولات انسان، تجهیزات علمی و اشیاء دیگر مانند پرچم، توپ گلف و عکس را در ماه از خود به جای گذاشته است.
علاوه بر این، بشریت در حال تغییر سطح ماه است و برای حفاری و حتی زندگی بر روی آن آماده می‌شوند.
هولکامب توضیح می‌دهد: در زمینه مسابقه فضایی جدید، چشم انداز ماه در ۵۰ سال آینده بسیار متفاوت خواهد بود و کشور‌های بسیاری آن‌جا حضور خواهند داشت که منجر به چالش‌های فراوانی خواهد شد.
وی خاطرنشان کرد که ماموریت‌های آینده باید کاهش اثرات مضر بر محیط‌های ماه را در نظر بگیرند.
در حالی که دانشمندان می‌خواهند از آنتروپوسن قمری برای برجسته کردن پتانسیل تأثیر منفی زیست‌محیطی بشر بر ماه استفاده کنند، اما امیدوارند که توجه را به آسیب‌پذیری مکان‌های قمری با ارزش تاریخی و مردم‌شناختی جلب کنند، که در حال حاضر هیچ گونه حفاظت قانونی یا سیاسی در برابر تأثیرات ندارند.
