مدیریت یکپارچه از ضروریاتی است که در پیگیری و اداره امور شهری بسیار تأثیرگذار به نظر می‌رسد و در واقع در چارچوب مذکور تمامی نهادها موظف هستند در چارچوب یک ساماندهی اصولی و مدون به سامانه مدیریتی شهری پاسخ‌گو باشند و از سوی دیگر به تحرک شورای اسلامی شهر و روستا نیز چابکی و قوام هر چه بیشتری بخشیده می‌شود.
این در حالی است که پایتخت همواره از نبود مدیریت منسجم شهری رنج برده است و بارها مسئولان شهرداری و اعضای شورای شهر بر ضرورت مدیریتی همراه با تعامل میان نهادها و ارگان‌ها برای این شهر تأکید کرده‌اند.
پس از حضور مدیران تکنوکرات در خیابان بهشت این سؤال مطرح می‌شود «آیا با همگرایی و پیوند مبارکی که بین پاستور و بهشت ایجاد شده است، مدیریت یکپارچه شهری محقق خواهد شد؟»، «آیا مدیران شهری به مدیریت یکپارچه شهری اعتقاد دارند؟»
شهردار_تکنوکرات پاسخ می دهد و می گوید: «متأسفانه در کشور ما مدیریت یکپارچه شهری وجود ندارد، به همین دلیل من مبحثی را مطرح کردم که سراغ مدیریت هماهنگ شهری برویم البته در این راستا هماهنگی‌های خوبی با وزارت کار و امور اجتماعی درباره مسایلی همچون ناهنجاری‌های اجتماعی و مسئله کودکان کار، سازمان حفاظت از محیط زیست درباره مسئله آلودگی هوا، حل مشکل پارک پردیسان و مسائل محیط‌زیستی تهران و همچنین با وزارتخانه‌های آموزش‌وپرورش و بهداشت و درمان صورت گرفت.»
اکنون تعامل و یکپارچگی مناسبی بین قوه مجریه به‌عنوان دولت مرکز و با شهرداری تهران به‌عنوان محلی ایجاد شده است، حال باید دید آیا در عصر اعتدال و دوره مدیران تکنوکرات مدیریت یکپارچه شهری اعمال خواهد شد؟
زاویه|«نجفی» در گفتگویی که اخیرا با ویژه نامه شرق داشت ایده خود را مبنی بر مدیریت هماهنگ شهری تکرار کرد؛ آیا با تَکرار این مواضع می توان به مدیریت یکپارچه شهری امیدوار بود؟
آنچه مسلم است تا به امروز پیوند بهشت و پاستور در جهت تحقق مدیریت یکپارچه شهری تاثیرگذار نبود.
