سال 2007 گزارشی توسط برنامه محیط‌زیست سازمان ملل منتشر شد که در آن در خصوص وضعیت اسف‌بار اقیانوس‌ها هشدار داده شده بود. گزارشی که اعلام کرده بود ماهیگیری بیش از اندازه و آلودگی محیط‌زیستی و فعالیت‌های مسموم، کل اکوسیستم اقیانوس‌ها را به خطر انداخته‌اند. 90 درصد ذخایر ماهی یا به‌صورت کامل یا بیش از اندازه مورد بهره‌برداری قرار گرفته‌اند. هیچگاه ضرورت حفاظت از اقیانوس‌ها تا این حد جدی نبوده است. این همان کاری است که موسسه خیریه بلو ونچرز قرار است انجام دهد.
موسس شرکت «آبی» الساندر هریس کارآفرینی اجتماعی است. ال هریس یک زیست‌شناس دریایی است و با عشقی که به اقیانوس‌ها دارد متوجه شد برای حمایت از آب‌ها و موجودات دریایی باید به کارآفرینی اجتماعی روی آورد.
برای انجام فعالیت‌های حفاظتی از پهنه آبی کره زمین احتیاج به تامین منابع مالی بود و همین شد که یک طرح اقتصادی نوشت.
مشارکت آبی یک موسسه کارآفرینی اجتماعی خیریه است که اولین ماموریتش حفظ اقیانوس‌ها و کمک به افزایش معیشت است. اعضای این موسسه روش‌هایی را در پیش می‌گیرند که به تغییر زندگی و البته حفظ جامعه محلی و در نتیجه حفاظت از اقیانوس‌ها می‌انجامد. هدف آن‌ها این است که تا سال 2020 به دست‌کم سه میلیون از ساکنان مناطق ساحلی گرمسیری خدمت‌رسانی کنند. مدلی که این موسسه بر اساس آن فعالیت دارد شامل دو روش است: تقویت اکوتوریسم (طبیعت‌گردی) و تاسیس شرکت برای کاهش گاز کربن. هر دوی این روش‌ها درآمد مورد نیاز برای سرمایه‌گذاری در برنامه‌های حفاظت از اقیانوس‌ها را فراهم می‌کنند.
ظرف یک دهه گذشته مدل کاری این موسسه به‌عنوان راهنمایی برای سیاست‌های شیلات کشورها به کار رفته است و توسط جامعه ماهیگیران، سازمان‌های مردم‌نهاد، سرمایه‌گذاران و آژانس‌های دولتی در حاشیه هزاران کیلومتر از خط‌های ساحلی اجرا شده است. ال هریس در سال 2015 به دلیل فعالیت‌هایش جایزه کارآفرینی اجتماعی بنیاد Skoll را دریافت کرد.
در سایت مشارکت آبی می‌توان شرحی از برنامه‌ها و فعالیت‌های این موسسه را یافت که از عمق اقیانوس تا ساحل، جنگل و آدم‌ها را دربرمی‌گیرد.
حمایت از جوامع
مشارکت آبی از جوامع ساحل‌نشین حمایت می‌کند تا بتوانند حیطه دریایی محل زندگی‌شان را به‌صورت محلی اداره کنند. از این طریق همزمان موضوع حفظ ماهیگیری محلی و حفاظت از تنوع زیستی دریایی هم مورد توجه قرار می‌گیرد. این موضوع به‌خصوص در کشورهای کم درآمد اهمیت ویژه‌ای دارد چون به‌صورت معمول در این مکان‌ها زیرساخت و ظرفیت‌های محدودی برای مدیرت و حفاظت از منابع شیلات وجود دارد. از فیجی و کنیا گرفته تا کاستاریکا، تجربه نشان داده است که شیوه اداره مناطق دریایی به‌صورت محلی روی کاهش منازعات بومی بر سر ماهیگیری و حفاظت از تنوع زیستی دریایی موثر بوده است.
بازسازی شیلات و ماهیگیری
مشارکت آبی از بازسازی جوامع ساحلی برای بازسازی شیلات حمایت می‌کند، در این روش مردم به تعطیلی موقت ماهیگیری و افزایش ذخایر دریایی تشویق می‌شود. در این میان زنجیره تامین غذاهای دریایی گران‌بهاتر می‌شود. اینگونه روش‌های حفاظتی بسیاری از مواقع با شکست مواجه می‌شوند چراکه هزینه‌های کوتاه‌مدت بیشتر از منافع بلندمدت به چشم می‌آیند. ایجاد توازن میان منافع حافظان محیط‌زیست و بخش شیلات نیاز به روش‌هایی تازه دارد که به‌وسیله آن‌ها بتوان بر هزینه‌هایی که از طریق ماهیگیری محدود در مناطق حفاظت‌شده به وجود می‌آید غلبه کرد. مدل کار این موسسه راهی را پیشنهاد می‌دهد که مدیریت ماهیگیری می‌تواند منافع اقتصادی قابل‌توجهی برای جوامع و خریداران غذاهای دریایی به دنبال داشته باشد. فقط با ایجاد این پیوند است که حفاظت از دریاها می‌تواند تبدیل به رویه‌ای پایدار شود.
سلامت
مشارکت آبی به زنان روستایی خدمات و آموزش‌های بهداشتی ارائه می‌دهد و به زوج‌ها کمک می‌کند تا با برنامه‌ریزی بهتر معیشت و امنیت غذایی خانواده‌شان را تامین کنند. این طرح به‌صورت گسترده در ماداگاسکار اجرا می‌شود و شبکه ماموران بهداشت، هم خدمات تنظیم خانواده مانند ارائه کاندوم، قرص‌های ضدبارداری و تزریق هورمون ارائه می‌دهند و هم مشاوره در مورد مسائل مهم سلامت مانند استفاده از پشه‌بند (برای جلوگیری از ابتلا به مالاریا) راهکارهای تصفیه آب و استفاده از نمک سنگ. این ماموران بهداشت همچنین در خصوص مدیریت بیماری‌های کودکان آموزش‌دیده‌اند.
آموزش
آموزش آبی تلاش می‌کند تا بومی‌های مناطق ساحلی را تشویق به یادگیری مهارت‌هایی کند که سطح زندگی‌شان را ارتقا می‌دهد و باعث می‌شود مدیریت بهتری هم بر منابع دریایی داشته باشند. این اقدامات شامل ارائه کمک‌هزینه مدرسه تا آموزش محیط‌زیست و امور فنی است. در منطقه ولوندریکا در ماداگاسکار از هر سه کودک تنها یک نفر به مدرسه می‌رود. بسیاری از آن‌ها از سطح ابتدایی فراتر نمی‌روند و به‌خصوص دخترها خیلی زود ترک تحصیل می‌کنند. با کمک حامیان مالی هر سال تعدادی از کودکان بازمانده از تحصیل به مدرسه فرستاده می‌شوند تا بتوانند از توانایی‌ها و ظرفیت‌های خود استفاده کنند.
آموزش آبی تلاش می‌کند تا بومی‌های مناطق ساحلی را تشویق به یادگیری مهارت‌هایی کند که سطح زندگی‌شان را ارتقا می‌دهد و باعث می‌شود مدیریت بهتری هم بر منابع دریایی داشته باشند. این اقدامات شامل ارائه کمک‌هزینه مدرسه تا آموزش محیط‌زیست و امور فنی است
