در شرایطی که تیم ملی قایقرانی در اردیبهشت سال 94 برای کسب سهمیه المپیک ریو آماده می‌شد محسن شادی پاروزن طلایی ایران و در حالی که تنها 26 سال سن داشت به یکباره تصمیم گرفت از دنیای قهرمانی کنار برود و به قول خودش در اوج خداحافظی کند.
شادی بدون شک مطرح‌ترین پاروزن ایرانی است.او مدال طلای قهرمانی زیر 23 سال جهان و بازی‌های آسیایی را در کارنامه دارد. او در سال 2009 در مسابقات قهرمانی روئینگ زیر 23 سال جهان و در ماده تک‌نفره ویژه ورزشکاران سبک وزن (کمتر از 70 کیلوگرم) موفق به کسب مدال طلا شد. شادی پیش از این در سال 2008 نیز در مسابقات زیر 23 سال جهان در همین کلاس و در برندنبورگ آلمان به مقام نایب‌قهرمانی جهان دست یافت. او در بازی‌های آسیایی گوانگ‌ژو، مدال طلا را در پاروزنی تک‌نفره سبک وزن به دست آورد و در بازی‌های آسیایی اینچئون توانست آخرین مدال خود را در دنیای قهرمانی به دست بیاورد. شادی بعد از گذشت دو سال از خداحافظی‌اش دوباره به قایقرانی بازگشت و خودش را برای مسابقات بازی‌های آسیایی جاکارتا 2018 در اندونزی آماده می‌کند.با محسن شادی پاروزن طلایی ایران پس از بازگشتش به قایقرانی و حضور در اولین دوره تمرینات به گفت و گو پرداختیم که به شرح زیر است:
*بعد از دو سال دوباره به دنیای قایقرانی برگشتید؟
-ازخردادماه امسال دوباره تمریناتم هوازی، قدرتی و بدنسازی خودم را شروع کردم و باتوجه به اینکه وضعیت جسمانی‌ام خوب بود و در تمریناتم هم بدنم آماده با مشورت دوستان و اهالی فدراسیون دوباره تصمیم گرفتم که به قایقرانی برگردم.
*پس از نظر آمادگی شرایط خوبی دارید؟
-بله خدا را شکر.من همیشه سعی کردم که از ورزش دور نباشم و حتی آن زمانی که خداحافظی کردم باز هم ورزش می‌کردم اما از خردادماه که باز دوباره تمرینات قدرتی،بدنسازی و هوازی را آغاز کردم این توانایی را در خودم دیدیم که می‌توانم برگردم و برای مسابقات جاکارتا آماده شوم.
*محرک اصلی که باعث شد شما دوباره به قایقرانی بازگردید چه بود؟
-بدون تردید مسابقات بازی‌های آسیایی جاکارتا بود.به هر حال من در دو دوره این رقابت‌ها مدال آورده‌ام و دوست داشتم برای سومین بار این شانس را به خودم بدهم و در مسابقات بازی‌های آسیایی شرکت کنم و به مدال برسم.البته کار سختی است و به همین راحتی‌ها نیست.من تمام تلاشم را می‌کنم که در این چندماه باقی‌مانده تا جاکارتا به اوج آمادگی برسم و در جاکارتا نتیجه قابل قبولی بگیرم.خدا را شکر وضعیت هم برای رسیدن به این هدف مهم مهیا است.
*چند روز پیش هم اردویی در ارومیه داشتید؟
-خدا را شکر اردوی خوب بود،اردوی ارومیه تا 18 دی بود و بعد از آن مدتی استراحت داشتیم و دور دوم اردوها از 23 دی‌ماه در تهران آغاز و تا 14 بهمن ادامه خواهد داشت. وضعیت همه ورزشکاران خوب پیش می‌رود. خوشبختانه پیستی که مناسب روئینگ باشد در انزلی وجود دارد و با همکاری فدراسیون ما مدتی در آنجا تمرین کردیم و فکر می‌کنم بعد از اردوی تهران دوباره به انزلی برمی‌گردیم.در این مدت هم فدراسیون پیگیر کارها بود و چندین قایق برای روئینگ خریداری کرده است.
*امکانات ارومیه پاسخگوی نیاز شما بود؟
-همانطور که گفتم همه چیز خوب بود. البته فدراسیون تنها غذای ملی‌پوشان را تامین می‌کرد اما از نظر امکانات و محل اسکان شرایطمان خیلی خوب است و تمرین‌های مناسبی نیز پشت سر گذاشتیم.به هر حال ما بازی های مهمی پیش رو داریم و همه میدانند که مسابقات بازی‌های آسیایی با مسابقات دیگر متفاوت است و رقبایی که در این تورنمنت حضور دارند از همه نظر برتر هستند به همین دلیل همه تلاش می‌کنند تا بهترین شرایط آمادگی را داشته باشند.
*شما هم در بازی های آسیایی گوانگ ژو و اینچئون صاحب مدال شدید در این دوره هم قول کسب مدال خوش رنگ طلا می دهید؟
-من همه هدفم از بازگشت دوباره کسب بهترین نتیجه در جاکارتا است اما نمی توانم قول صد‌در‌صد بدهم به هر حال همه برای کسب مدال می‌آیند و ما رقیب ضعیف نداریم. به طور حتم کار سخت است و باید با تمام وجود تلاش کنیم تا بتوانم در این راه موفق شوم.
*در این دو سالی که از دنیای قایقرانی دور بودید از رقبای که تازه به این عرصه پاگذاشتند اطلاع دارید؟
- مسابقاتی که در این مدت برگزار شده را بررسی کردم و تمام زمان‌هایی که روئینگ بازان به ثبت رسانده بودند را دیدم. خوشبختانه زمان‌ها در این مدت که من نبودم پیشرفتی نکرده و افراد جدیدی نیز وارد رویینگ تک‌نفره سنگین وزن نشده‌اند. همان حریفان قبلی‌ام هستند که البته ناگفته نماند آنها فوق‌العاده هستند و قطعا برای بازی‌های آسیایی جاکارتا با بهترین امکانات تمرین می‌کنند و با قدرت کامل به آب می‌زنند.همیشه قایقران‌های مدعی در بازی‌های آسیایی سال قبل این رویداد را در بهترین شرایط پشت‌سر می‌گذارند تا در این رویداد بزرگ عنوان خوبی کسب کنند.
*فدراسیون در این مدت به دنبال مربی خارجی بود و با لیو هم قرارداد بست.
-بله خوشبختانه اولین قدم همین جذب مربی خارجی بود که واقعا ما به آن نیاز داشتیم و باید این اتفاق می افتاد. اگر فدراسیون مربی خارجی برای ما استخدام نمی کرد واقعا کار سختی پیش رو داشتیم چرا که بازی های آسیایی فراتر از تصور ماست و حریفان همگی قدرتمند هستند.
نظرتان در مورد لیو چیست؟ شما قبل از جیوگانیک خیلی حمایت می کردید و از رفتن او از ایران ناراحت شدید.
- جیوگانیک یکی از مربیان قابل قبولی است و در بازی های آسیایی گوانگ ژو مربی‌ام بود و با او توانستم مدال طلا بگیرم. هر دوی آنها هم لیو و هم جیوگانیک از نظر فنی مربیان قابل قبولی هستند و حضورشان در تیم ملی نقطه قوت و پیشرفت ما خواهد بود.
